Speeltuin

Op een minuutje of tien à een half uur lopen afstand van ons huis, (afhankelijk van de hoeveelheid interessante stenen, eendjes, bloemen, poezen, en randjes-om-over-te-lopen die we onderweg tegenkomen), bevindt zich een heel leuke speeltuin. Er is een glijbaan, een wiebelplatform, twee schommels en een heeeeeleboel zand.

Vandaag gaan we daarom die kant op, gewapend met twee setjes zandspeelgoed!



Arend en Bette hebben hier exact hetzelfde zandspeelsetje bestaande uit emmertje, schepje, harkje en bak-een-zandtaart-vormpje (een oranje voetje). Als de setjes namelijk iets van elkaar verschillen wordt er geneuzeld: "Ik wil geen voetje, ik wil óók een handje!" "Waar is mijn gietertje? Nee ik wil geen zeefje!".

Je zou denken dat ze dus nu tevreden zijn maar ze presteerden het om zich druk te maken over de kleuren van het spul: "Ik wil het blauwe emmertje! Ik wil het rode harkje!" Aaaargh! Het gevecht is uiteindelijk opgelost doordat Bette nog niet helemaal de kleuren kent, ze wilden allebei het blauwe emmertje maar Bette nam genoegen met de groene en noemde die blauw. Zo kan het ook!

Hieronder zien we de speeltuin in beeld, geheel rechts ziet u, in het zonnetje, een prachtig bankje staan waar ik mij eens heerlijk ga installeren met meegebracht boek. Ha! En hier hoef ik me niet druk te maken over "zand in de zandbak laten!!" want met zo'n grote zandbak hebben zélfs mijn kinderen voldoende ruimte voor hun zandfestijn.



Feest!



Op de terugweg moeten we altijd even stoppen bij de oprit van de overburen. Die hebben in hun voortuin namelijk een vijvertje met visjes erin en een waterspuwende kikker in de hoek. Fonteintje! U kunt de kikker precies tussen de twee kinderhoofdjes door zien.



En ook kind nummer drie heeft zich tijdens het uitstapje prima vermaakt:



Pret vlakbij, zo hoef je niet eens op vakantie!