Als hij zo een boterham heeft weggewerkt, is Jan in elk geval zéér met zichzelf ingenomen. En terecht, toch?
donderdag, februari 25, 2010
Broodje
Jan kan uitstekend zelf zijn broodje eten! Nadeel is dat hij nu dus ook met geen mógelijkheid meer gevoerd wil worden, ook niet dat als dat werkelijk allerhande voordeel biedt. En het duurt nog zo lang voor hij voor rede vatbaar is! Gezien z'n genetische belasting is het überhaupt misschien een ijdele hoop, dát-ie het ooit wordt.
Als hij zo een boterham heeft weggewerkt, is Jan in elk geval zéér met zichzelf ingenomen. En terecht, toch?
Als hij zo een boterham heeft weggewerkt, is Jan in elk geval zéér met zichzelf ingenomen. En terecht, toch?
Dierenkliniek
Van opa Arend en oma Gea heeft Arend een prachtige dierenkliniek van Playmobil op zijn verjaardag gekregen! De doos bevat alles wat je nodig hebt als dierenarts: een echte operatietafel, een scan, een röntgenapparaat, een operatiemutsje, een assistente, alle mogelijke zagen, boren, tangen en spuiten, potjes met pillen, flessen met drankjes, kooien, voerbakjes en ook nog een aantal patiënten.
Als Bette en Jan 's middags in bed liggen gaan mama en Arend aan het werk om alles in elkaar te zetten, de stickertjes op de juiste plaatsen te plakken en de operatiekamer klaar voor gebruik te maken.
De dokter maakt zich op voor de behandeling van de eerste patiënt: een schildpad.
Als Bette uit bed komt mag ze ook meedoen. Dit levert weer prachtige dialogen op:
Bette: Dan was jij de dokter, en ik ben de a-, a-, as-ti-tente!
Arend: Ja, en deze hond is heel ziek. Kijk maar, hij heeft overal stippels!
(de waterpokken gaan rond maar ik betwijfel of deze dalmatiër daaraan lijdt)
Bette: Hij moet wat eten, de hond kan deze mooi opeten!
(wil vervolgens de schildpad aan de hond voeren, lekkere dierenarts die de ene patiënt aan de andere serveert... nou denk ik niet dat honden schildpadden eten, maar je zal je konijn daar onder behandeling hebben!)
De dokter en de as-ti-tente maken zich klaar voor de operatie:
Eerst nog wat röntgendiagnostiek, zodat je tenminste weet waar je moet zijn:
De lamp wordt bijgesteld...
en dan is het tijd voor de narcose!
De rest van de procedure verloopt angstwekkend werkelijkheidsgetrouw.
Chirurg: Ik heb nog een verbandrolletje nodig! Geef me een verbandrolletje!
Zuster: Okee, dan moet ik even de spuit wegleggen, even wachten hoor
Chirurg: Schiet eens wat op! Je hebt toch twéé handen? Mijn handen zijn allebei vol!
(Zuster zwijgt en maakt haast)
Je zou denken dat ze samen met ons coschappen hebben gelopen maar dat was toch echt niet zo. In ieder geval, Arend en Bette hebben zich uitstekend vermaakt met het dierenziekenhuis. En Arend wil later ook dierenarts worden!
(Wilden z'n papa en mama eerst ook allebei, het zijn toch mensendokters geworden dus we zijn benieuwd!)
Als Bette en Jan 's middags in bed liggen gaan mama en Arend aan het werk om alles in elkaar te zetten, de stickertjes op de juiste plaatsen te plakken en de operatiekamer klaar voor gebruik te maken.
De dokter maakt zich op voor de behandeling van de eerste patiënt: een schildpad.
Als Bette uit bed komt mag ze ook meedoen. Dit levert weer prachtige dialogen op:
Bette: Dan was jij de dokter, en ik ben de a-, a-, as-ti-tente!
Arend: Ja, en deze hond is heel ziek. Kijk maar, hij heeft overal stippels!
(de waterpokken gaan rond maar ik betwijfel of deze dalmatiër daaraan lijdt)
Bette: Hij moet wat eten, de hond kan deze mooi opeten!
(wil vervolgens de schildpad aan de hond voeren, lekkere dierenarts die de ene patiënt aan de andere serveert... nou denk ik niet dat honden schildpadden eten, maar je zal je konijn daar onder behandeling hebben!)
De dokter en de as-ti-tente maken zich klaar voor de operatie:
Eerst nog wat röntgendiagnostiek, zodat je tenminste weet waar je moet zijn:
De lamp wordt bijgesteld...
en dan is het tijd voor de narcose!
De rest van de procedure verloopt angstwekkend werkelijkheidsgetrouw.
Chirurg: Ik heb nog een verbandrolletje nodig! Geef me een verbandrolletje!
Zuster: Okee, dan moet ik even de spuit wegleggen, even wachten hoor
Chirurg: Schiet eens wat op! Je hebt toch twéé handen? Mijn handen zijn allebei vol!
(Zuster zwijgt en maakt haast)
Je zou denken dat ze samen met ons coschappen hebben gelopen maar dat was toch echt niet zo. In ieder geval, Arend en Bette hebben zich uitstekend vermaakt met het dierenziekenhuis. En Arend wil later ook dierenarts worden!
(Wilden z'n papa en mama eerst ook allebei, het zijn toch mensendokters geworden dus we zijn benieuwd!)
Poppen
Bette heeft Anna-pop, die normaal gesproken overdag moet slapen als zij wakker is, meegenomen naar beneden en is druk aan het poppenmoedertje spelen. Voor het eerst, eigenlijk. Zou ze geïnspireerd zijn door Lotta en Aimee?
Anna-pop krijgt een lekker fruithapje:
Hap!
En een flesje toe.
Het is zo'n toverflesje waarvan de vloeistof in een dubbele wand zit, en dus verdwijnt in de dop/speen wanneer je de pop de fles geeft. Kennelijk heeft Bette door dat er vast geen echte melk in zo'n flesje zit. Ze mocht immers zojuist ook geen echte geprakte banaan aan Anna-pop geven.
Bette: zit er in dit flesje melk van een koe?
Mama (afwezig): ja, melk komt van een koe.
Bette: jahaa, maar komt déze melk in dit flesje óók van een koe? Of is het voor nep?
Mama: o, nee, de melk in dat flesje is inderdaad nep.
Jan vindt het machtig interessant, dat poppengedoe. Hij krijgt echter flink op z'n falie van zuslief als hij probeert de poppenwagen af te pakken en een stukje te gaan rijden. Dan pakt hij zijn eigen popje en bedenkt een alternatief:
Milly in de loopauto!
Ziet het er hier al niet comfortabel uit, helaas heb ik geen foto van het vervolg waarbij de deksel met geweld wordt dichtgestampt en alleen het armpje nog te zien is. Jan heeft nog een lange weg te gaan voor hij zo'n goede poppenpapa is als Arend!
Anna-pop krijgt een lekker fruithapje:
Hap!
En een flesje toe.
Het is zo'n toverflesje waarvan de vloeistof in een dubbele wand zit, en dus verdwijnt in de dop/speen wanneer je de pop de fles geeft. Kennelijk heeft Bette door dat er vast geen echte melk in zo'n flesje zit. Ze mocht immers zojuist ook geen echte geprakte banaan aan Anna-pop geven.
Bette: zit er in dit flesje melk van een koe?
Mama (afwezig): ja, melk komt van een koe.
Bette: jahaa, maar komt déze melk in dit flesje óók van een koe? Of is het voor nep?
Mama: o, nee, de melk in dat flesje is inderdaad nep.
Jan vindt het machtig interessant, dat poppengedoe. Hij krijgt echter flink op z'n falie van zuslief als hij probeert de poppenwagen af te pakken en een stukje te gaan rijden. Dan pakt hij zijn eigen popje en bedenkt een alternatief:
Milly in de loopauto!
Ziet het er hier al niet comfortabel uit, helaas heb ik geen foto van het vervolg waarbij de deksel met geweld wordt dichtgestampt en alleen het armpje nog te zien is. Jan heeft nog een lange weg te gaan voor hij zo'n goede poppenpapa is als Arend!
Drietal
Zomaar een leuke foto van alledrie, mét de mega-stuiterballen van opa en oma.
[bijkeuken]stuiterballen met stuiterballen, ja[/]
(Als één van de andere familieleden die van deze gelegenheid hebben gebruik gemaakt, een betere foto van het trio heeft, houd ik me aanbevolen.)
[bijkeuken]stuiterballen met stuiterballen, ja[/]
(Als één van de andere familieleden die van deze gelegenheid hebben gebruik gemaakt, een betere foto van het trio heeft, houd ik me aanbevolen.)
Een nieuwe 'kjemputer'
Eigenlijk is het te zot dat een kind al een eigen spelcomputer(tje) krijgt terwijl hij het woord nog niet eens goed kan uitspreken. Maar hij vindt het ZOOO leuk, spelletjes doen op de computer. En hij kan het zo goed! Papa en mama besluiten het na lang dubben tóch te doen: een Nintendo DS lite! Met natuurlijk een Mario-spelletje erbij.
De grote verrassing:
Mama helpt met het instellen en opstarten. Al het kroost kijkt belangstellend toe!
Opperste concentratie.
Jáááááá, ik ga naar het volgende level!
Het is onvoorstelbaar hoe snel een kind van vijf doorheeft hoe je met zo'n Gameboyding moet omgaan. Binnen de kortste keren wist hij al precies uit welke blokjes de belangrijke paddenstoeltjes en dergelijke komen (mensen die vroeger ook Mario hebben gespeeld weten wel waar ik het over heb) en is het uitspelen van het eerste level een 'vet makkie!'.
Beslist géén makkie was het om Arend van zijn speeltje los te peuteren en aandacht te doen opbrengen voor trivialiteiten als bezoek, taart en andere kado's. Een groot succes, dus!
De grote verrassing:
Mama helpt met het instellen en opstarten. Al het kroost kijkt belangstellend toe!
Opperste concentratie.
Jáááááá, ik ga naar het volgende level!
Het is onvoorstelbaar hoe snel een kind van vijf doorheeft hoe je met zo'n Gameboyding moet omgaan. Binnen de kortste keren wist hij al precies uit welke blokjes de belangrijke paddenstoeltjes en dergelijke komen (mensen die vroeger ook Mario hebben gespeeld weten wel waar ik het over heb) en is het uitspelen van het eerste level een 'vet makkie!'.
Beslist géén makkie was het om Arend van zijn speeltje los te peuteren en aandacht te doen opbrengen voor trivialiteiten als bezoek, taart en andere kado's. Een groot succes, dus!
maandag, februari 22, 2010
Een lieve jarige
Het is de dag voor Arends verjaardag. Arend krijg een paar kaartjes in de brievenbus! Bette is een klein beetje jaloers en verdrietig omdat zij geen enkel kaartje heeft gekregen, en omdat het nog zóóóó lang duurt voor het zomer is. Want ze is jarig in de zomer, in Augustus. Dat weet Bette al heel goed.
In één van de kaartjes, van tante Harmke en oom Onno, zit ook nog wat geld om een kadootje te kopen! Arend zegt tegen papa: "Papa, van dat geld wil ik een kadootje kopen voor Bette, omdat ik morgen heel veel kadootjes krijg en zij niks, en anders is ze verdrietig!" Heb je ooit zoiets gehoord van een vijfjarige??
Papa en mama zijn ontroerd door Arends gulheid en mama gaat met broer en zus naar de speelgoedwinkel waar ze allebei iets mogen uitzoeken. Ze zijn er snel uit: Bette kiest de Tinkelbel-film en Arend de film van Cars.
Bedankt voor de mooie kado's, Harmke en Onno!
In één van de kaartjes, van tante Harmke en oom Onno, zit ook nog wat geld om een kadootje te kopen! Arend zegt tegen papa: "Papa, van dat geld wil ik een kadootje kopen voor Bette, omdat ik morgen heel veel kadootjes krijg en zij niks, en anders is ze verdrietig!" Heb je ooit zoiets gehoord van een vijfjarige??
Papa en mama zijn ontroerd door Arends gulheid en mama gaat met broer en zus naar de speelgoedwinkel waar ze allebei iets mogen uitzoeken. Ze zijn er snel uit: Bette kiest de Tinkelbel-film en Arend de film van Cars.
Bedankt voor de mooie kado's, Harmke en Onno!
zaterdag, februari 13, 2010
Praatjes
Tijd om weer een aantal gezellige uitspraken van onze oudste twee te bloggen!
We gaan op een druilerige zaterdagmiddag met z'n alleen naar de binnenspeeltuin in Scheemda. Als Arend hoort wat we van plan zijn roept hij uit: "o mama, mijn hartje klopt gewoon in m'n buik van blijdschap!" (Je zou haast denken dat we hem uit Rozemarijntje voorlezen in plaats van uit Op en top Fien, wat toch heus minder zoetig is).
Mama zit met Arend en Bette aan tafel, voor ons staan bekers warme chocolademelk. Arend en Bette moeten even wachten met drinken totdat papa ook aan tafel zit.
Arend: Is papa op de WC aan het plassen?
Bette: Nee, hij is aan het poepen!
Arend: Of hij is bezig in de schuur.
Bette: Is papa in de schúúr aan het poepen?
Mama zit met Bette in de vensterbank te kijken hoe het alwéér sneeuwt.
Bette: Ik vind de sneeuw niet meer leuk.
Mama: Ik eigenlijk ook niet.
Bette: Het is koud.
Mama: Ja, dat vind ik ook. Maar de sneeuw ligt er nu, dus we moeten er maar het beste van maken.
Bette: Ja, een heel mooie sneeuwpop!
Papa gaat met Arend naar school. Arend moet voor vertrek zijn hemd bij z'n broek indoen, zijn jas tot bovenaan dichtritsen, een muts op, een sjaal om en handschoenen aan.
Arend: Wanneer is het nou lenter?
Papa: Lente. En dat duurt nog wel even: het is drie maanden lang winter. En dan is het drie maanden lente, en dan drie maanden zomer, en dan drie maanden herfst.
Arend (kennelijk nog steeds getraumatiseerd): O ja, en dan is het drie maanden kerst!
We gaan op een druilerige zaterdagmiddag met z'n alleen naar de binnenspeeltuin in Scheemda. Als Arend hoort wat we van plan zijn roept hij uit: "o mama, mijn hartje klopt gewoon in m'n buik van blijdschap!" (Je zou haast denken dat we hem uit Rozemarijntje voorlezen in plaats van uit Op en top Fien, wat toch heus minder zoetig is).
Mama zit met Arend en Bette aan tafel, voor ons staan bekers warme chocolademelk. Arend en Bette moeten even wachten met drinken totdat papa ook aan tafel zit.
Arend: Is papa op de WC aan het plassen?
Bette: Nee, hij is aan het poepen!
Arend: Of hij is bezig in de schuur.
Bette: Is papa in de schúúr aan het poepen?
Mama zit met Bette in de vensterbank te kijken hoe het alwéér sneeuwt.
Bette: Ik vind de sneeuw niet meer leuk.
Mama: Ik eigenlijk ook niet.
Bette: Het is koud.
Mama: Ja, dat vind ik ook. Maar de sneeuw ligt er nu, dus we moeten er maar het beste van maken.
Bette: Ja, een heel mooie sneeuwpop!
Papa gaat met Arend naar school. Arend moet voor vertrek zijn hemd bij z'n broek indoen, zijn jas tot bovenaan dichtritsen, een muts op, een sjaal om en handschoenen aan.
Arend: Wanneer is het nou lenter?
Papa: Lente. En dat duurt nog wel even: het is drie maanden lang winter. En dan is het drie maanden lente, en dan drie maanden zomer, en dan drie maanden herfst.
Arend (kennelijk nog steeds getraumatiseerd): O ja, en dan is het drie maanden kerst!
IJspret
Schaatsen!! Er ligt prachtig ijs op de vijver in de wijk. Arend heeft dit jaar voor het eerst écht zijn enkele-ijzer easygliders aan. Zie hem al prachtig slag maken!
Maar ook Bette is goed aan het oefenen:
En op vakantie (vlak bij de Emmer Rietplas) doet mama ook de schaatsen onder. "Je kunt makkelijk het meer over!" had papa gezegd. Ik schaatste alleen recht op de zwemmende eenden en meerkoetjes af. Toch maar niet dus (daahaag) en maar de baan gevolgd die het borstelwagentje had gemaakt voor de toertocht van de volgende dag. Heerlijk!
Drietal op het ijs:
En bij thuiskomst: warme chocolademelk!
(Maar het blijft koud. En ik wil dat het lente wordt!)
Maar ook Bette is goed aan het oefenen:
En op vakantie (vlak bij de Emmer Rietplas) doet mama ook de schaatsen onder. "Je kunt makkelijk het meer over!" had papa gezegd. Ik schaatste alleen recht op de zwemmende eenden en meerkoetjes af. Toch maar niet dus (daahaag) en maar de baan gevolgd die het borstelwagentje had gemaakt voor de toertocht van de volgende dag. Heerlijk!
Drietal op het ijs:
En bij thuiskomst: warme chocolademelk!
(Maar het blijft koud. En ik wil dat het lente wordt!)
Sneeuwpret
En de winter gaat maar door, en gaat maar door. Bij mama heeft er ondertussen een extreme winterzatheid toegeslagen, (tijdelijk weer onderdrukt door het schaatsen op natuurijs) desalniettemin toch nog maar weer een paar foto's van de sneeuw en de witte, witte tuin. Je weet maar nooit - straks krijgen we de komende twintig jaar niet meer zo'n winter.
Tuin in de sneeuw:
Arend probeert een sneeuwpop te maken, hier zie je hem met zijn eerste bal:
En Bette maakt met emmertjes een Sneeuwkasteel:
Hup, nog een toren erbij. Het wordt ook tijd voor een nieuwe broek, zo te zien.
Het was toch wel weer leuk zo in de sneeuw. Maar wel koud. Ik wil nu wel eens lente!
Tuin in de sneeuw:
Arend probeert een sneeuwpop te maken, hier zie je hem met zijn eerste bal:
En Bette maakt met emmertjes een Sneeuwkasteel:
Hup, nog een toren erbij. Het wordt ook tijd voor een nieuwe broek, zo te zien.
Het was toch wel weer leuk zo in de sneeuw. Maar wel koud. Ik wil nu wel eens lente!
Kerstkindje
(Inderdaad, het werd zelfs ten tijde van deze foto al hóóg tijd dat het Fisher Price kerststalletje naar zolder werd verhuisd, en daar staat-ie inmiddels ook)
Bette blijft het kerststalletje leuk speelgoed vinden. Hier heeft ze haar geheel eigen opstelling gemaakt:
"Iedeleen moet om beebie-Jezus heen staan, want ze kwamen allemaal om naar het kindje te kijken!"
Bette blijft het kerststalletje leuk speelgoed vinden. Hier heeft ze haar geheel eigen opstelling gemaakt:
"Iedeleen moet om beebie-Jezus heen staan, want ze kwamen allemaal om naar het kindje te kijken!"
Kaasfondue
Gezellig met z'n allen tafelen lukt bij ons eigenlijk alleen als er pizza, patat of pannenkoeken worden geserveerd... maar wonder boven wonder, kaasfondue vinden Arend en Bette ook heerlijk! Ik blijf er versteld van staan. En het eet zo gezellig!
Nieuwe boekenkast
We hadden er nog niet over geblogd, maar inderdaad, we hebben dus een nieuwe boekenkast! Als er een nieuwe kast komt, moet de oude weg. Gelukkig wilde een collega van Christiaan onze Billy's wel hebben. Helaas kwam hij ze een dag eerder dan afgesproken ophalen. Gaf niet (we waren allang blij dat we eraf waren) maar we moesten dus nog wel onze boeken, cd's en dvd's creatief opbergen gedurende een aantal dagen...
Arend en Bette trekken zich er nu niet zoveel van aan (gaan net zo makkelijk vóór de bank zitten om televisie te kijken) maar zie achter Bettes hoofd de naar onderen zeilende doos met puzzels!
Arend en Bette trekken zich er nu niet zoveel van aan (gaan net zo makkelijk vóór de bank zitten om televisie te kijken) maar zie achter Bettes hoofd de naar onderen zeilende doos met puzzels!
Abonneren op:
Posts (Atom)
