Welkom op onze blog!

Laat gerust een berichtje achter, dat vinden we leuk!

dinsdag, augustus 25, 2009

Meer praatjes

(Binnenkort ook maar weer wat plaatjes, maar er wordt zo veel leuk gekletst momenteel!)

Bette heeft een nieuwe Dora-computer.



Dora spreekt soms engels, want dat zou heel goed zijn voor de taalontwikkeling van peuters. Wanneer je de computer afsluit, zegt Dora derhalve "Goodbye!"

Gistermiddag aan tafel:
Dora: Goodbye!
Mama: Goodbye!
(Blijkbaar kan er het één en ander aan mijn uitspraak worden verbeterd:)
Arend: oh, je mag aan tafel geen kut zeggen!
(Daarbuiten wel? Hm. Ook de opvoeding kan bijgeschaafd kennelijk.)
Bette: nee, kutbij betekent dag!

Vanmiddag aan tafel, Arend en Bette hebben hun 'snoepjesketting' (een ketting met een doosje snoepjes eraan, gekregen van Besse en Beppe) om en zitten aan een beker ranja. De afspraak is: wie de ranja op heeft, mag een snoepje pakken. Bette drinkt niet eerst haar ranja op maar pakt meteen twéé snoepjes. Daarna gooit ze haar beker om.

Voor deze gecombineerde acties mag ze even in de hoek staan terwijl mama de keuken dweilt. Naderhand hebben we een opvoedkundig gesprek waarbij mama aanstipt dat ze niet boos was om de omgevallen beker, maar omdat Bette niet heeft geluisterd. Bette drinkt haar nieuwe ranja op en laat de zaak bezinken. Een paar minuten later:

Bette: mama, weet je, sommige kinderen drinken niet eerst hun ranja op voor ze een snoepje pakken.
Mama: o ja, zijn er kinderen die dat doen?
Bette: ja, en dat is stout!
Mama: ken jij dan een kindje dat dat doet?
Bette: nee hoor!

Vanavond:
Jan zit onder de tafel.

Mama: Jan, kom eens onder de tafel vandaan.
Arend: ja, want anders krijg je een bekeuring!
Mama: een bekeuring?
Arend: ja, als je te snel rijdt op de zachtweg krijg je een bekeuring!
Mama: zachtweg?
Arend: ja, en ook als je te zacht rijdt op de snelweg.
Mama: ah!

woensdag, augustus 19, 2009

Cijfers en praatjes

Gisteren op het consultatiebureau geweest met Jan en Bette!

Jan deed het extreem goed: hij had de hele ochtend niet geslapen, kreeg twéé prikken, had zijn luier volgepoept waar ik pas achterkwam toen ik met zijn zus klaar was en toch heeft hij maar héél even gehuild.

Jan woog 10,5 kilo (!!) en was 78 cm lang.

Uitspraak van de dag:
Jan zei 'mama'! Nou zegt Jan regelmatig 'mamamamamamama' als hij verdrietig is, maar deze keer hield hij toch wel heel duidelijk op bij twee keer, toen ik hem uit zijn bedje tilde. Het oog van de meester maakt het paard vet, zullen we maar zeggen. Ben benieuwd of we het vaker gaan horen de komende tijd!

Ook Bette liet zich van haar beste kant zien. Waar ze de vorige keer het hele consult achterstevoren heeft gezeten en geen woord wenste te wisselen met de dokter, heeft ze nu heel gezellig gekletst met zuster Romy, braaf een poppetje getekend, een vrachtwagen gebouwd van blokjes en alle punten gescoord bij de ogentest. Wel gaf ze zo haar eigen interpretatie aan de figuurtjes:


Van links naar rechts: theepot, vlag, soort van eendje, poes, schoen of laars, klok, kerk met een wolk erboven, hele grote auto, nog een theepot, kleine huisje, beer.

Zuster Romy moest er zo hard om lachen - ze had nog nooit zulke originele antwoorden gehoord - dat ze speciaal in Bettes groeiboekje heeft geschreven wat ze er allemaal van maakte.

Bette woog 18 kilo (!!! overigens was er vanmorgen na het poepen nog 17.2 van over) en was 1.01 meter lang.

Uitspraak van de dag:
Papa en mama waren wat aan het klieren. Mama zegt op een gegeven moment, 'poeh, je kan de boom in!'. Bette ziet het onderscheid tussen klieren en kibbelen nog niet altijd en vraagt achteraf, 'mama, ben je nu niet meer boos op papa?' Mama zegt, 'nee hoor, maar ik was ook niet écht boos!' Bette denkt eens na en vraagt dan: 'is papa dan al in de boom geklommen?'.

Leermomentje voor mama: ernstig op je woorden letten met die dame in de buurt!

Voor de vorm hebben we Arend ook maar direkt even gewogen thuis: 17 kilo. Meer spek kweken bij die jongen!

dinsdag, augustus 11, 2009

Enig kind, zóóóó zielig!

Dat hoor je toch met enige regelmaat over kinderen zonder broertjes en zusjes. Nou, als het aan Arend had gelegen had hij af en toe eens het rijk alleen ZONDER die twee kleine lastposten om hem heen. Regelmatig horen wij, als hij weer eens tot het uiterste getergd wordt,

Mamáááá!!!
Jan moet nú in de BOX!
of: Bette zit wéér op MIJN HELFT van de bank!
of: Jan maakt mijn spoorlijn stuk!
of: IK HAD DIE!!! (Die = random speelgoedje)

Niet altijd terecht, deze frustraties (Arend vindt soms wel eens dat dit eigenlijk zijn huis is waar wij dankzij zijn grote gratie ook mogen wonen) maar ook niet altijd onterecht.

Sta je bijvoorbeeld net lekker te musiceren, Idols komt al in beeld:



Ja hoor, daar heb je het al:



Dan maar met het houten boerderijtje spelen, die staat te hoog voor Jan.



Maar daar verzint Jan wel iets op...



Rustig met je radiografisch bestuurbare auto rijden kun je ook wel vergeten:



En als dat kleine mormel z'n zin niet krijgt gaat hij gewoon blèren en dan komt er geheid een papa of mama vragen wat JIJ met hem hebt gedaan.



Gelukkig weten papa en mama uit eigen ervaring dat hun jongste spruit bepaald geen engel is:



Dus brengt Jan toch een groot deel van zijn tijd door in de box, of in de keuken, waarbij de smalle doorgang naar de kamer wordt geblokkeerd door de box.

Verder hebben we nu de regeling dat Arend op de bovenverdieping met zijn auto mag rijden. De auto wordt namelijk dubbel belaagd. Toen Arend 'm in de soap hierboven eindelijk had terugveroverd van zijn broertje, en hij 'm om aan het kleine blonde gevaar te ontsnappen vanuit de kamer met een noodvaart naar de keuken liet rijden, sprong er vanuit een hinderlaag achter de keukentafel een oranjeharig heksje tevoorschijn die snel op het knopje op de auto drukte, waarop deze uit ging en niet meer reageerde op de afstandsbediening. Zodat Jan tijd had om 'm weer in te halen. Arend kon gewoon niet meer uit zijn woorden komen toen hij mama wilde uitleggen hoe gemeen het toch allemaal was.

De oudste zijn heeft voordelen maar is ook niet altijd makkelijk...!

En van je ouders heb je soms ook nog eens niets dan last. Vanmorgen mochten Arend en Bette even naar Het Zandkasteel kijken. Ik doe de televisie aan, terwijl ik even naast Arend op de bank zit. Arend schuift lekker dicht tegen me aan. Gezellig, denk ik, laat ik maar wat langer blijven zitten. Dat kereltje heeft ook niet zó veel exclusieve tijd met zijn papa of mama! Na ongeveer een halve minuut klinkt het geïrriteerd: "Mama, ga nou aan de káhaaant! Ík mag in het hoekje zitten!"

Koekjes bakken

Vandaag gaan we bij Thom en Lieke koekjes bakken! Twee mama's zijn een zaterdag alleen met de kinders en dan is het altijd goed de krachten te bundelen om er iets leuks van te maken.

Marieke heeft een goed, kindvriendelijk en verantwoord koekjesrecept gevonden en het beslag al klaargemaakt. Allereerst moet het uitgerold worden tot een deeglap van ongeveer een halve centimeter dik:



En dan kunnen de koekjes worden uitgedrukt met speciale bakvormpjes. Er zijn een heleboel vormpjes aanwezig, van de eenvoudige rondje-driehoekje-vierkantje tot en met een paard, een papegaai, een zittende kat en diverse onduidelijke figuren. Het is flink drukken voordat je een goed koekje hebt:



die je daarna voorzichtig uit het vormpje moet lospeuteren en op de bakplaat, bedekt met bakpapier, leggen.



De mislukte koekjes gooi je gewoon weer op een grote hoop en rol je opnieuw uit:



Na de 10 minuten op 175 graden, geheel volgens recept, zijn de koekjes klaar.
Wij vonden ze er nog wat bleekscheterig uitzien.



Erg lekker waren ze eigenlijk ook niet.



Sneu voor papa die na zijn dienst speciaal langskwam om onze baksels te proeven! ;-)

Misschien volgende keer tóch een niet-zo-heel-verantwoord recept (lees: minder havermout en meer boter en suiker) of toch wat minder braaf het recept volgen qua baktijd als je daar zelf al je twijfels bij hebt?

Ach, we hebben een ontzettend leuke middag gehad en dat was precies de opzet!

MELK (*bie de lidl*)

Gelukkig, gelukkig is 't bie de lidl nait duur. De houdbare melk, that is.



Zojuist heb ik het vierde pak aangebroken en het is net twee uur 's middags geweest. In ons huishouden gaan er dagelijks (-DAGELIJKS-) vier à vijf pakken melk doorheen. 's Morgens eten papa, Arend en Bette brinta. In onze koffie gaat een hele plens, een paar keer per dag. Bij de lunch drinken we allemaal melk. Arend en Bette 's avonds voor het slapen gaan nog een beker. Jan vier volle flessen per dag. De categorie 'overig' (pannenkoekbeslag, sausjes, aardappelpuree) kan ook rustig tot een halve of zelfs een hele liter oplopen.

Dus, lange neus tegen alle druktemakers over candida en dergelijke, wij zeggen:

zaterdag, augustus 08, 2009

Buiten spelen

Lekker met je blote billen in de zandbak!

Jan is er helemaal aan gewend. Kort geleden nog moest hij van zand niks hebben - waar vriendje Jort het met grote handen in z'n mond stopte, zat Jan met zijn handjes in de lucht wanhopig om zich heen te kijken waar hij heen kon vluchten om weg te komen van het vieze goedje. Inmiddels heeft hij de grootste lol met water, zand en modder!



En tussendoor even een blikje werpen bij de buren:
(Arend en vriendje Kiet zitten binnen)



Klopklop! Wie is daar?

Avondeten deel zoveel

Zoals inmiddels genoegzaam bekend onder onze lezers, gaat warm eten met onze kinderen niet altijd van een leien dakje. Tot een jaar of anderhalf gaan er porties in waarvan je denkt, dat kán niet, daar móeten ze buikpijn van krijgen, daarna is het ineens afgelopen.

Arend heeft denk ik al een jaar of drie nauwelijks warm gegeten. De vijf verplichte hapjes dat lukt nog wel maar lekker, uit jezelf, zitten te smikkelen, vragen om nog wat meer, dat kennen wij niet. Ja, als we patat eten.

Zelf mogen uitzoeken wat we eten, meehelpen met koken, soebatten, negeren, straf, belonen, chantage, spelletjes, het helpt soms even maar niet definitief.

Wat we hieronder zien:



is poging #512 met insteek: eten is leuk, zie je wel!

Het idee - bij elke GOEIE hap (macaroni mét groente en vlees) mag er een balletje op het stokje. Wie alle balletjes erop heeft, heeft gewonnen en krijgt een toetje! Zoals u ziet hebben ze allebei gewonnen.

Helaas bleken ze het toetje, vanillepudding met aardbeiensaus, beide niet te lusten! Toen ik vroeg wat ze dan wél voor toetje wilden, zeiden ze: yoghurt. (Bette: "Loghult"). Yoghurt! We hebben rare kinderen.

Jan is één jaar!

Onze Jan is één! Onze 'Beebiejan' is geen baby meer maar een dreumes!
Wat een feestdag en wat is het stiekem ook helemáál niet leuk... wat gaat het hard met die jongen...

Nog voor het ontbijt mag Jan zijn kadootjes uitpakken. Hij krijgt een prachtige vrachtauto van Little Tykes met twee personenauto's erop! Arend en Bette geven elk een personenauto (een rode en een gele). Jan vindt ze prachtig:



En van papa en mama de grote vrachtauto erbij:



Er wordt flink mee gespeeld! Het is dan ook een prachtige vrachtauto: je kunt erop zitten, bijna erin kruipen, de auto's erop rijden, erin stoppen en eruit halen, ermee lopen...

Uiteraard liggen er altijd een grote broer en zus op de loer om je pas verworden schatten af te pakken. Het is dan zaak duidelijk op te treden en beslist niet over je te laten lopen. Je heft je vuistjes en maakt je punt helder met een luidkeels DADADADADADA MAMAMAMAMA DOEOEOEOE!!!!



Uiteraard vraagt de gelegenheid om een passend feestontbijt. Jans eerste croissantje! Ik denk dat hij toch zeker ééntiende heeft binnengekregen, maar verkruimelen en op de grond gooien is óók al feestelijk natuurlijk.



Na het ochtendslaapje van Jan komt de verjaardagsvisite: Franke, Kirsten, Lars, Stijn en Jort! Wereldfotograaf Kirsten legt vast hoe de kinderen hun kleine broertje en vriendje helpen met het uitblazen van het verjaardagskaarsje. Voortaan mag ze best van de instellingen van de camera afblijven ;-)



[edit]
Niet getreurd, your friendly neighbourhood Nanne to the rescue!
Hier de bijgewerkte foto:



[/edit]

Na de taart en een uurtje rondrennen, spelen, en gillen hebben de papa's en mama's echt zin in een rustig kopje koffie dus Thomas de trein mag even in de DVD-speler. Hier ons grut op z'n allerelegantst: Stijn met zijn 'doetah' (een doekje die officieel bedoeld is voor IN BED) en de duim in de mond, Bette met afgewend gelaat, Lars met zijn hand in z'n kruis met Arend met vinger in de neus...



Na het middagslaapje is het al snel tijd voor het avond-feestmaal: pannenkoeken! Mama bakt ze buiten met het caravan-gasstelletje. Vandaag al voor het eerst een croissant gegeten, en nu ook nog voor het eerst een stuk pannenkoek! Het gaat erin als... koek. Juist ja.



Een heerlijke, érg vermoeiende feestdag voor onze grote, maar stiekem toch nog wel heel erg kleine, man.