Vandaag gingen we weer eens naar de Sprookjeshof. Heerlijk weer, heerlijk gespeeld! Echt relaxed is anders in je eentje met drie kinderen, ze rennen alle kanten op en je hebt ze nooit alledrie tegelijk in het vizier. Je zit dus ook nooit écht rustig.
Mama: Jullie moeten wel goed naar mij luisteren en niet te ver weg gaan, want papa is er niet bij vandaag en ik kan niet overal tegelijk zijn.
Bette: Dat vind ik zielig voor jou! Dan ben ik vandaag wel papa.
Arend: Je kunt beter Bette zijn hoor. Als je Bette bent kun je lekker spelen, maar als je papa bent moet je steeds opletten!
Bette: Hm ja. Ik ben toch maar Bette.
En zo is het :-D
's Avonds eten we bami met satésaus. Mama gooit de overgebleven satésaus weg. Mama houdt eigenlijk niet van satésaus en papa is er dol op, dus acuut wordt mama ervan verdacht dingen clandestien te lozen:
Christiaan (verontwaardigd): De satésaus ligt in de prullenbak! Waarom ligt de satésaus in de prullenbak? Kon je dat niet even overleggen?
Antje: Nou, die was eigenlijk nog van de camping dus die moet nu wel weg.
Christiaan (nu hóógst verontwaardigd): En dat laat je mij eten???
Het is ook niet goed of het deugt niet! ;-)
(Deze anekdote is geplaatst met toestemming van alle betrokkenen)
Papa heeft een speelgoedkompasje gekregen en legt Arend uit, terwijl we in de keuken staan:
Papa: Het groene pijltje wijst altijd daarheen, dat is het noorden. Als je daar de N van Noorden onder draait, kun je dus ook zien waar de andere richtingen zijn. O is van Oosten, daar komt de zon op. 's Morgens kun jij door jouw raam zien dat de zon opkomt, jouw kamer is dus aan de oostkant.
Arend: O, dan is Jan zijn kamer ook aan de oostkant (wijst exact de goede kant op, namelijk richting de tuin) maar Bettes kamer niet, Bette slaapt aan die kant (wijst weer de goede kant op, naar de straat).
Vijf jaar, en al een beter richtingsgevoel dan ik! Als ik in de keuken sta kan ik niet zonder daar écht een tijdje goed over na te denken (en in gedachten twee trappen op te lopen) zeggen aan welke kant van het huis Bettes slaapkamerraam zich bevindt.
dinsdag, mei 25, 2010
dinsdag, mei 18, 2010
Vakantiewas
En om nog de hele week in de vakantiestemming te blijven worden we dagelijks herinnerd aan ons weekje kamperen door de overload aan wasgoed! Hier de oogst van vandaag, klaar om opgevouwen te worden:
Dit is ongeveer de helft van het totaal, schat ik, en de gewone huishoudwas van déze week gaat natuurlijk ook door. Leuk hè, vakantie!
Dit is ongeveer de helft van het totaal, schat ik, en de gewone huishoudwas van déze week gaat natuurlijk ook door. Leuk hè, vakantie!
Moederdagcreaties 2010
Van Jan een zelfgeverfde onderzetter met een fotootje erin, van Bette een geknutseld varkentje (de toffees die eraan zaten hebben we al opgesmikkeld) en van Arend een ketting van vaasjes met een bloemetje. Prachtig jongens, heel erg bedankt!!
Zonnebloemen
Papa en mama gingen naar een bruiloft, en als afscheidskadootje kregen ze daar een zonnebloemenpakket. Dit bestond uit een piepklein potje (niet het potje op de foto maar een binnenpotje van plastic) een schijfje samengeperste turf en een zakje zonnebloemzaadjes. Samen gaan we het pakketje klaarmaken zodat we straks van prachtige zonnebloemen kunnen genieten!
Eerst doen we het schijfje turf in het potje en dan vullen we het potje met water. Ik had verwacht dat het even zou duren voor het in grond ging veranderen maar het zoog onmiddellijk vol als een spons en het hele potje zat ineens vol turf!
Dan de zaadjes erin drukken. Eén voor één gaat handiger hoor jongens.
En klaar!
Nu maar afwachten wat ervan komt. De courgettes deden het uiteindelijk prima maar de radijsjes werd niks en onze appelboom is ook nog niet om over naar huis te schrijven. En de rabarber... hm... tja... *kuch*
Eerst doen we het schijfje turf in het potje en dan vullen we het potje met water. Ik had verwacht dat het even zou duren voor het in grond ging veranderen maar het zoog onmiddellijk vol als een spons en het hele potje zat ineens vol turf!
Dan de zaadjes erin drukken. Eén voor één gaat handiger hoor jongens.
En klaar!
Nu maar afwachten wat ervan komt. De courgettes deden het uiteindelijk prima maar de radijsjes werd niks en onze appelboom is ook nog niet om over naar huis te schrijven. En de rabarber... hm... tja... *kuch*
Pizzabroodjes
Tja, en dan vind je op de kast, verscholen achter een grote mand met zakken chips, een half brood dat je bent vergeten in te vriezen. Het alsnog invriezen is wat laat aangezien het brood al een paar dagen oud is en weggooien is niet leuk.
Dus maak je er maar broodpizza'tjes van.
Drie tomaten met een klein blikje tomatenpuree staafmixeren en de saus op de boterhammen smeren, kaas eroverheen raspen en reepjes cervelaat erover. Kwartiertje op 225 graden in de oven, en eet smakelijk! Arend en Bette hebben ervan gesmuld, en zo heb ik ook weer bij beide anderhalve tomaat naar binnen gesmokkeld, hihi.
Dus maak je er maar broodpizza'tjes van.
Drie tomaten met een klein blikje tomatenpuree staafmixeren en de saus op de boterhammen smeren, kaas eroverheen raspen en reepjes cervelaat erover. Kwartiertje op 225 graden in de oven, en eet smakelijk! Arend en Bette hebben ervan gesmuld, en zo heb ik ook weer bij beide anderhalve tomaat naar binnen gesmokkeld, hihi.
Jan en Rie
Jan vond in onze buurtent een vriendinnetje die vrijwel exact even oud is als hij! Ze heet ook nog eens Rie. Kan het mooier? Wat een heerlijk Hollands blond dreumeskoppel!
Samen graven...
En je tong naar elkaar uitsteken.
Een mooi stel!
Samen graven...
En je tong naar elkaar uitsteken.
Een mooi stel!
Diepvries BBQ
Wat is een vakantie zonder barbecue? Koud of niet koud, er moet en zal gebarbecued worden. Samen met Kirsten en Franke, Lars, Stijn en Jort die ook op De Roos stonden en met Gerben en Jenneke besluiten we het er maar op te wagen! Het is gelukkig droog, en daar zijn we al heel blij mee. Je eisen worden wat lager na zo'n week.
Kirsten en Antje gaan boodschappen doen. Franke en Christiaan maken zich al wat zorgen, zorgen die ze geheel bevestigd zien wanneer Antje arriveert met de boodschappentassen op een karretje:
De (al zeg ik het zelf) erg goede grap "Kirsten komt straks met de rest" viel niet geheel in goede aarde dus ik heb maar snel gezegd dat dit heus alles was en dat we de rest van de week geen boodschappen meer zouden hoeven te doen.
Het gezelschap verzamelt zich voor de maaltijd! Op de achtergrond de onvolprezen Skottelbraai, ik kan 'm iedereen aanraden. Groot, makkelijk en werkt altijd.
Kipkluifjes zijn zoals altijd helemaal raak:
Maar Jan, die al vantevoren een prakje heeft gekregen, houdt het bij een broodje.
Het was, ondanks de temperatuur, een heel gezellige en ook lekkere barbecue, en we hebben niet eens IDIOOT veel overgehouden van de vier pakken kippenboutjes, twee dozen filetlapjes, tien frikandellen, twaalf hamburgers, twaalf worsten, vier stokbroden, twee dozen salade en de enorme bak bowl die Kirsten en ik (onder andere) hadden aangesleept.
Edit:
Ik zie dat de Skottelbraai helemaal niet op de foto staat, maar ik laat mijn reclame toch maar staan, wie weet heeft iemand er nog iets aan :-)
Kirsten en Antje gaan boodschappen doen. Franke en Christiaan maken zich al wat zorgen, zorgen die ze geheel bevestigd zien wanneer Antje arriveert met de boodschappentassen op een karretje:
De (al zeg ik het zelf) erg goede grap "Kirsten komt straks met de rest" viel niet geheel in goede aarde dus ik heb maar snel gezegd dat dit heus alles was en dat we de rest van de week geen boodschappen meer zouden hoeven te doen.
Het gezelschap verzamelt zich voor de maaltijd! Op de achtergrond de onvolprezen Skottelbraai, ik kan 'm iedereen aanraden. Groot, makkelijk en werkt altijd.
Kipkluifjes zijn zoals altijd helemaal raak:
Maar Jan, die al vantevoren een prakje heeft gekregen, houdt het bij een broodje.
Het was, ondanks de temperatuur, een heel gezellige en ook lekkere barbecue, en we hebben niet eens IDIOOT veel overgehouden van de vier pakken kippenboutjes, twee dozen filetlapjes, tien frikandellen, twaalf hamburgers, twaalf worsten, vier stokbroden, twee dozen salade en de enorme bak bowl die Kirsten en ik (onder andere) hadden aangesleept.
Edit:
Ik zie dat de Skottelbraai helemaal niet op de foto staat, maar ik laat mijn reclame toch maar staan, wie weet heeft iemand er nog iets aan :-)
Vakantie!
In de tweede week van de meivakantie hebben wij gekampeerd op de prachtige natuurcamping De Roos in Beerze! Een schitterende camping in een meer dan schitterende omgeving. Helaas werkte het weer niet echt mee: het was de hele week erg koud (7 à 10 graden met één dieptepunt van 6 graden overdag), bewolkt, buiig en twee volle dagen regen. Gelukkig waaide het niet hard en was het al met al het grootste gedeelte van de tijd droog. Dat scheelt alweer.
Hier zien jullie het mooie plekje van onze caravan, aan een veldje met speeltuin, onder een ongeveer honderd jaar oude eik (volgens opa Arend):
En hier langs de zijkant van het veldje een arm van de Vecht met de toppen van de bomen in het avondzonnetje:
De speeltuin, met Bette op de schommel. Eigenlijk is het een rekstok maar Bette wilde erop schommelen, al was het alleen maar om de jongens van de camping eens wat te laten zien.
Zoals ongeveer overal waar wij heengaan was Bette weer eens het enige meisje. Soms is dat best zwaar. Vooral als de 'jommens' dan allemaal flauwe dingen tegen je gaan zeggen. Bette kwam op een gegeven moment zéér verbolgen naar mij toe omdat ze een liedje voor haar hadden gezongen, de tekst was als volgt:
Jongens zijn sterk
die klimmen in de kerk
meisjes zijn slap
die vallen in de pap
Dat laat Bette zich dus niet zeggen (goedzo Bette!) dus ze wenste acuut op de hoogste schommel plaats te nemen om eens te laten zien wat ze allemaal wel durft.
(Note: nu moet Bette ook nog een béétje leren kamperen... onze prinses op de erwt weigerde in het WC-hok te plassen als er ook maar één grasje op de grond lag of wat modder in de douche... daar is haar moeder gewoon stoer bij!)
Een papa wierp zich op om met een hele club jongetjes van tussen de vier en de zes jaar oud te jeu-de-boulen. Arend vond het prachtig!
En Jan mocht met papa op de schommel.
's Avonds nog een mooi verhaaltje, en dan op stok!
Het slapen met z'n vijven in de caravan ging wonderwel goed! Het grut was na een dag spelen, rennen en warm blijven dermate uitgeput dat ze eigenlijk steeds prima sliepen en dat moet ook, want is er één wakker dan zijn we het allemaal. Een heerlijke vakantie!
Hier zien jullie het mooie plekje van onze caravan, aan een veldje met speeltuin, onder een ongeveer honderd jaar oude eik (volgens opa Arend):
En hier langs de zijkant van het veldje een arm van de Vecht met de toppen van de bomen in het avondzonnetje:
De speeltuin, met Bette op de schommel. Eigenlijk is het een rekstok maar Bette wilde erop schommelen, al was het alleen maar om de jongens van de camping eens wat te laten zien.
Zoals ongeveer overal waar wij heengaan was Bette weer eens het enige meisje. Soms is dat best zwaar. Vooral als de 'jommens' dan allemaal flauwe dingen tegen je gaan zeggen. Bette kwam op een gegeven moment zéér verbolgen naar mij toe omdat ze een liedje voor haar hadden gezongen, de tekst was als volgt:
Jongens zijn sterk
die klimmen in de kerk
meisjes zijn slap
die vallen in de pap
Dat laat Bette zich dus niet zeggen (goedzo Bette!) dus ze wenste acuut op de hoogste schommel plaats te nemen om eens te laten zien wat ze allemaal wel durft.
(Note: nu moet Bette ook nog een béétje leren kamperen... onze prinses op de erwt weigerde in het WC-hok te plassen als er ook maar één grasje op de grond lag of wat modder in de douche... daar is haar moeder gewoon stoer bij!)
Een papa wierp zich op om met een hele club jongetjes van tussen de vier en de zes jaar oud te jeu-de-boulen. Arend vond het prachtig!
En Jan mocht met papa op de schommel.
's Avonds nog een mooi verhaaltje, en dan op stok!
Het slapen met z'n vijven in de caravan ging wonderwel goed! Het grut was na een dag spelen, rennen en warm blijven dermate uitgeput dat ze eigenlijk steeds prima sliepen en dat moet ook, want is er één wakker dan zijn we het allemaal. Een heerlijke vakantie!
Rabarber
Inderdaad, de rabarberstruiken zijn compleet ontploft door een paar dagen lekker warm weer met wat regen. En door de kruiwagens vol koeienmest die mama erop heeft gegooid, natuurlijk. Van opa geleerd: zodra er iets te zien is van de rabarberplant een heeeeele berg stront erop. De rabarber komt er vanzelf doorheen groeien. Niet vergeten de stengels goed te wassen...!
Met vereende krachten sjouwen we de eerste oogst naar binnen.
Arend en Bette mogen de bladeren van de stengels afsnijden. Nee Jan, jij NIET.
En daarna wat appelsap en bruine suiker erin, om dan tot een lekkere compote te koken.
Jammer genoeg geen plaatje van het verrukkelijke resultaat want de rabarbercompote was allergruwelijkst mislukt... boehoehoe! Drie kilo rabarber naar de maan!
Mama had (zoals gewoonlijk) het eerste het beste recept voor rabarbercompote van internet geplukt en gebruikt. Gaat meestal best goed. Helaas was dat deze keer kennelijk afkomstig van een sadistische, rabarberhatende malloot die het nodig vindt om meer dan een halve kilo bruine suiker te gebruiken bij drie kilo rabarber. (Er zat trouwens 'maar' een halve kilo in want meer had ik niet en het leek me ook wel genoeg). Na de voorgeschreven periode pruttelen zat er onderin mijn pan één grote gecarameliseerde rabarberkletskop met nog wat sap er bovenop. Doodzonde!
Hier de hardnekkige resten in de pan, ná een nacht weken met kokend water en twee vaatwastabletten:
Inmiddels is de pan aardig schoon. Voor de volgende rabarberoogst ga ik me wat beter verdiepen in de recepten voor ik zomaar iets doe. Iemand suggesties?
Met vereende krachten sjouwen we de eerste oogst naar binnen.
Arend en Bette mogen de bladeren van de stengels afsnijden. Nee Jan, jij NIET.
En daarna wat appelsap en bruine suiker erin, om dan tot een lekkere compote te koken.
Jammer genoeg geen plaatje van het verrukkelijke resultaat want de rabarbercompote was allergruwelijkst mislukt... boehoehoe! Drie kilo rabarber naar de maan!
Mama had (zoals gewoonlijk) het eerste het beste recept voor rabarbercompote van internet geplukt en gebruikt. Gaat meestal best goed. Helaas was dat deze keer kennelijk afkomstig van een sadistische, rabarberhatende malloot die het nodig vindt om meer dan een halve kilo bruine suiker te gebruiken bij drie kilo rabarber. (Er zat trouwens 'maar' een halve kilo in want meer had ik niet en het leek me ook wel genoeg). Na de voorgeschreven periode pruttelen zat er onderin mijn pan één grote gecarameliseerde rabarberkletskop met nog wat sap er bovenop. Doodzonde!
Hier de hardnekkige resten in de pan, ná een nacht weken met kokend water en twee vaatwastabletten:
Inmiddels is de pan aardig schoon. Voor de volgende rabarberoogst ga ik me wat beter verdiepen in de recepten voor ik zomaar iets doe. Iemand suggesties?
Raamstickers
Wat is dat voor spookachtige verschijning voor de brem? Is het de geest van Barbapappa?
Nee, het is één van de Spongebob-raamstickerfiguren die Bette ergens heeft gekregen.
Ik wist zeker dat ze er vier had, maar kon er op de ramen maar drie terugvinden toen ik 's avonds van plan was de vieze, plakkerige dingen weg te gooien.
De vierde zag ik pas toen ik toe was aan een kopje koffie:
Tja, het waterreservoir van het koffiezetapparaat is óók van glas inderdaad. Toch er maar afgepeuterd.
Nee, het is één van de Spongebob-raamstickerfiguren die Bette ergens heeft gekregen.
Ik wist zeker dat ze er vier had, maar kon er op de ramen maar drie terugvinden toen ik 's avonds van plan was de vieze, plakkerige dingen weg te gooien.
De vierde zag ik pas toen ik toe was aan een kopje koffie:
Tja, het waterreservoir van het koffiezetapparaat is óók van glas inderdaad. Toch er maar afgepeuterd.
dinsdag, mei 04, 2010
Saus
Zo af en toe blader ik wat rond op de kookblog van Johanneke. De recepten van het zoveeljarig huwelijksfeest zijn echte aanraders. Ik heb geen idee hoe moeilijk ze te maken zijn, maar ze hebben in ieder geval heerlijk gesmaakt toen!
Vandaag bedacht ik dat ik rijst met prut ging koken. Oosters koken is geen sterke kant van mij, het houdt op bij het proberen van een nieuw pakje of zakje (of Wereldgerecht). Kip/vlees/vis in de pan, groente erbij, pakje/zakje/sausje erbij, ondertussen rijst koken en voilà: rijst met prut. Vandaag zag ik mijzelf echter geplaatst voor een lastig probleem: alle zakjes hadden kipfilet nodig maar ik had alleen speklappen in huis. Ik had zin in babi pangang (dat kan prima met speklapjes) maar ik had geen pakje saus.
Geïnspireerd door 'bijna net zo lekker als thuis' besloot ik dan maar zélf babi pangang te maken. Zonder pakje. Hoe moeilijk kan het zijn? De recepten op internet leken erg simpel en ik gaf mijn eigen draai eraan: groente roerbakken in beetje olie, gezeefde tomaten erin, scheutje azijn, scheutje gembersiroop, schep bruine suiker, beetje zout en peper.
Leerpunt één: voorzichtig met de azijn. Erin gooien is makkelijker dan eruit halen.
De saus was ineens erg zuur dus flink wat suiker erbij. Nu was de saus mierzoet en zuur tegelijk (dat kan blijkbaar) en ook nog eens bruin.
Leerpunt twee: witte suiker gebruiken als je gesteld bent op de rode kleur van de saus.
Met een scheut melk werd het zoetzuur een beetje zachter (de kinderen moeten het tenslotte ook nog eten) maar gezeefde tomaten zijn al dun en azijn en melk maakt het nóg dunner - wat er in de pan zat leek nog het meest op Chinese tomatensoep. Het liefst was ik overnieuw begonnen maar ik had verder geen groente meer in huis dus weggooien was geen optie.
Leerpunt drie: saus pas bij de groente gieten als-ie goed is.
Inkoken en roeren dus. Dat ging best aardig ook al werden de groenten wat zacht. Heeft overigens ook voordelen, als de kinderen niet gewaar worden dat er groente in het eten zit gaat 't zo naar binnen. De saus carameliseerde door al die suiker wat tegen de wanden van de pan maar een kniesoor die daarop let. Nog één scheutje melk erbij en klaar! Ondertussen bakte ik de speklapjes en kookte de rijst. Rijst op de borden scheppen, speklapjes erbij leggen, saus over het vlees en klaar is de echte, zelfgemaakte babi pangang!
Arend vond het erg lekker. Toen hij zijn eerste hapje had genomen riep hij uit...
"Heerlijke saus mama! Het smaakt net als ketchup!"
...
Daar doe je het voor, inderdaad ;-)
Edit:
Na een lange, lange werkdag heeft mijn geliefde echtgenoot gelukkig echt genoten van de zelfgemaakte babi pangang!
Vandaag bedacht ik dat ik rijst met prut ging koken. Oosters koken is geen sterke kant van mij, het houdt op bij het proberen van een nieuw pakje of zakje (of Wereldgerecht). Kip/vlees/vis in de pan, groente erbij, pakje/zakje/sausje erbij, ondertussen rijst koken en voilà: rijst met prut. Vandaag zag ik mijzelf echter geplaatst voor een lastig probleem: alle zakjes hadden kipfilet nodig maar ik had alleen speklappen in huis. Ik had zin in babi pangang (dat kan prima met speklapjes) maar ik had geen pakje saus.
Geïnspireerd door 'bijna net zo lekker als thuis' besloot ik dan maar zélf babi pangang te maken. Zonder pakje. Hoe moeilijk kan het zijn? De recepten op internet leken erg simpel en ik gaf mijn eigen draai eraan: groente roerbakken in beetje olie, gezeefde tomaten erin, scheutje azijn, scheutje gembersiroop, schep bruine suiker, beetje zout en peper.
Leerpunt één: voorzichtig met de azijn. Erin gooien is makkelijker dan eruit halen.
De saus was ineens erg zuur dus flink wat suiker erbij. Nu was de saus mierzoet en zuur tegelijk (dat kan blijkbaar) en ook nog eens bruin.
Leerpunt twee: witte suiker gebruiken als je gesteld bent op de rode kleur van de saus.
Met een scheut melk werd het zoetzuur een beetje zachter (de kinderen moeten het tenslotte ook nog eten) maar gezeefde tomaten zijn al dun en azijn en melk maakt het nóg dunner - wat er in de pan zat leek nog het meest op Chinese tomatensoep. Het liefst was ik overnieuw begonnen maar ik had verder geen groente meer in huis dus weggooien was geen optie.
Leerpunt drie: saus pas bij de groente gieten als-ie goed is.
Inkoken en roeren dus. Dat ging best aardig ook al werden de groenten wat zacht. Heeft overigens ook voordelen, als de kinderen niet gewaar worden dat er groente in het eten zit gaat 't zo naar binnen. De saus carameliseerde door al die suiker wat tegen de wanden van de pan maar een kniesoor die daarop let. Nog één scheutje melk erbij en klaar! Ondertussen bakte ik de speklapjes en kookte de rijst. Rijst op de borden scheppen, speklapjes erbij leggen, saus over het vlees en klaar is de echte, zelfgemaakte babi pangang!
Arend vond het erg lekker. Toen hij zijn eerste hapje had genomen riep hij uit...
"Heerlijke saus mama! Het smaakt net als ketchup!"
...
Daar doe je het voor, inderdaad ;-)
Edit:
Na een lange, lange werkdag heeft mijn geliefde echtgenoot gelukkig echt genoten van de zelfgemaakte babi pangang!
Abonneren op:
Posts (Atom)
