vrijdag, september 17, 2010
vrijdag, augustus 20, 2010
zaterdag, juni 26, 2010
Ons neefje Remi
Lieve lezers,
Jullie leven mee met veel van wat er in ons gezin gebeurt. Meestal zijn dat (gelukkig) fijne en blije dingen maar we willen niet doen alsof er niets aan de hand is nu er iets heel verdrietigs is gebeurd bij mensen die ons zeer na staan, namelijk het zusje van Christiaan, onze zwager en ons nichtje. Aimee zou binnenkort een broertje krijgen maar vlak voor de 'uitgerekende datum' is ons neefje Remi in de buik van zijn mama overleden.
Remi's papa en mama vroegen ons onderstaande tekst te gebruiken om vrienden en familie in te lichten.
Diep verdrietig moeten we vertellen dat op donderdag 24 juni 2010, tussen 16.30 en 17.30, onze zoon Remi Chiel Kok is overleden in de buik van Jacolien. Remi had net de vierde en laatste bloedtransfusie achter de rug die zonder complicaties verliep. Anderhalf uur later was hij nog levendig op de echo. De CTG werd steeds moeilijker om te maken zodat een tweede echo werd gemaakt. Daarop was te zien dat zijn hartje niet meer bewoog. Toen een tweede arts dat bevestigde, was het voor ons definitief: onze zoon leeft niet meer.
Over de oorzaak van Remi’s overlijden is niets bekend, daar zullen we later onderzoek naar doen. Remi leek een gezonde jongen van 2600 gram.
Nu wachten ons zware dagen. Eerst zal Jacolien moeten bevallen van Remi, daarna zullen we hem gaan begraven. Hoe dat allemaal precies zal verlopen weten we nog niet.
We proberen te bedenken dat Remi nu met alle engelen voor Gods troon staat (of ligt) en dat hij het daar oneindig veel beter heeft dan wij hem ooit zouden kunnen bieden. In het bijzonder denken we aan twee teksten:
De HEER heeft gegeven, de HEER heeft genomen, de naam van de HEER zij geprezen. (Job 1:21b)
1 Voor de koorleider. Een psalm van David.
2 Hoe lang nog, HEER, zult u mij vergeten,
hoe lang nog verbergt u voor mij uw gelaat?
3 Hoe lang nog wordt mijn ziel gekweld door zorgen
en mijn hart door verdriet overstelpt, dag aan dag?
Hoe lang nog houdt mijn vijand de overhand?
4 Zie mij, antwoord mij, HEER, mijn God!
Verlicht mijn ogen, dat ik niet in doodsslaap wegzink.
5 Laat mijn vijand niet roepen: ‘Ik heb hem verslagen,’
mijn belagers niet juichen omdat ik bezwijk.
6 Ik vertrouw op uw liefde:
mijn hart zal juichen omdat u redding brengt,
ik zal zingen voor de HEER, hij heeft mij geholpen.
(Psalm 13)
Zoals we Aimee op bijzondere wijze hebben gekregen, zo verliezen we Remi op een bijzondere manier. We zien de betekenis hiervan niet, maar zullen genieten van en dankbaar zijn voor Aimee. En verdriet hebben over Remi.
Wouter, Jacolien en Aimee
Jullie leven mee met veel van wat er in ons gezin gebeurt. Meestal zijn dat (gelukkig) fijne en blije dingen maar we willen niet doen alsof er niets aan de hand is nu er iets heel verdrietigs is gebeurd bij mensen die ons zeer na staan, namelijk het zusje van Christiaan, onze zwager en ons nichtje. Aimee zou binnenkort een broertje krijgen maar vlak voor de 'uitgerekende datum' is ons neefje Remi in de buik van zijn mama overleden.
Remi's papa en mama vroegen ons onderstaande tekst te gebruiken om vrienden en familie in te lichten.
Diep verdrietig moeten we vertellen dat op donderdag 24 juni 2010, tussen 16.30 en 17.30, onze zoon Remi Chiel Kok is overleden in de buik van Jacolien. Remi had net de vierde en laatste bloedtransfusie achter de rug die zonder complicaties verliep. Anderhalf uur later was hij nog levendig op de echo. De CTG werd steeds moeilijker om te maken zodat een tweede echo werd gemaakt. Daarop was te zien dat zijn hartje niet meer bewoog. Toen een tweede arts dat bevestigde, was het voor ons definitief: onze zoon leeft niet meer.
Over de oorzaak van Remi’s overlijden is niets bekend, daar zullen we later onderzoek naar doen. Remi leek een gezonde jongen van 2600 gram.
Nu wachten ons zware dagen. Eerst zal Jacolien moeten bevallen van Remi, daarna zullen we hem gaan begraven. Hoe dat allemaal precies zal verlopen weten we nog niet.
We proberen te bedenken dat Remi nu met alle engelen voor Gods troon staat (of ligt) en dat hij het daar oneindig veel beter heeft dan wij hem ooit zouden kunnen bieden. In het bijzonder denken we aan twee teksten:
De HEER heeft gegeven, de HEER heeft genomen, de naam van de HEER zij geprezen. (Job 1:21b)
1 Voor de koorleider. Een psalm van David.
2 Hoe lang nog, HEER, zult u mij vergeten,
hoe lang nog verbergt u voor mij uw gelaat?
3 Hoe lang nog wordt mijn ziel gekweld door zorgen
en mijn hart door verdriet overstelpt, dag aan dag?
Hoe lang nog houdt mijn vijand de overhand?
4 Zie mij, antwoord mij, HEER, mijn God!
Verlicht mijn ogen, dat ik niet in doodsslaap wegzink.
5 Laat mijn vijand niet roepen: ‘Ik heb hem verslagen,’
mijn belagers niet juichen omdat ik bezwijk.
6 Ik vertrouw op uw liefde:
mijn hart zal juichen omdat u redding brengt,
ik zal zingen voor de HEER, hij heeft mij geholpen.
(Psalm 13)
Zoals we Aimee op bijzondere wijze hebben gekregen, zo verliezen we Remi op een bijzondere manier. We zien de betekenis hiervan niet, maar zullen genieten van en dankbaar zijn voor Aimee. En verdriet hebben over Remi.
Wouter, Jacolien en Aimee
zaterdag, juni 19, 2010
Vanochtend...
Mama (tegen Bette en Jan): wat doen jullie in de kamer?
Bette: we spelen alleen maar met de blokjes, mama!
Mama: gaan jullie dan wel leuk spelen, en niet alle blokjes rondstrooien en dan de emmer op je hoofd zetten?
Bette: wat zeg je mama, ik kan je niet goed horen, ik heb de emmer op mijn hoofd!
Bette: we spelen alleen maar met de blokjes, mama!
Mama: gaan jullie dan wel leuk spelen, en niet alle blokjes rondstrooien en dan de emmer op je hoofd zetten?
Bette: wat zeg je mama, ik kan je niet goed horen, ik heb de emmer op mijn hoofd!
woensdag, juni 16, 2010
Jan z'n vocabulaire
Volgens het consultatiebureau moet Jan eens naar de logopedist omdat hij niet praat. Volgens ons valt het allemaal dik mee. Ten eerste hóeft Jan niet te praten, hij is namelijk non-verbaal nogal sterk en hij weet altijd precies duidelijk te maken wat hij wil, dus waarom zou hij zijn best doen? Krijsen als je een banaan in beeld hebt en lachen als men je een peer voorhoudt, werkt uitstekend. Ten tweede, wat wil een logopedist in vredesnaam beginnen met een kind van nog geen twee? Tja, je zult zien, na een jaar intensieve therapie praat Jan véél beter dan nu. Uh-uh. Moeders denkt dat dat na een jaar géén therapie ook wel zo zal zijn. En ten derde: Jan heeft een indrukwekkende woordenschat als je maar goed naar hem luistert! Hier een (vast niet complete maar toch bijna) lijst, met vertalingen.
Mama
papa
moma = oma
opa
NEI!!!! = nee
Ja (vergezeld van enthousiast knikken)
Mij! = van mij!
Ook! = dat wil ik ook! (bijvoorbeeld een mes)
Bè = Bette
Goe (g zoals in garcon) = koe
Goe-goe = koekje
Poes! (ook: Mauw!)
Bal
Kein = trein
Tein = fonteintje van de buren
Bad
Jas
I-jas = Elias (één van Jans favorieten, ook echt leuk trouwens)
gir? = nog een keer? (na een liedje zingen)
Zeg nou zelf, wat heb je nou eigenlijk nog meer nodig?
Toen Bette deze leeftijd had hield ze 's avonds wel eens haar handjes voor het gezicht als het tijd was voor een kusje, en zei dan: "nee mama, de deur is dicht!". Met iets meer dan anderhalf kon ze tot zes tellen en toen Jan net was geboren, ze was toen bijna twee, kwam ze me altijd waarschuwen: "mama, jouw baby huilt!". Misschien dat zij de verwachtingen van de wijkzuster wat te hoog heeft laten oplopen wat betreft de spreekvaardigheden van ons kroost? ;-)
Inmiddels is Bette beland in het stadium van de grammaticale verfijning. Papa wil nog wel eens per ongeluk "hun lopen daar" of "hun hebben een nieuwe auto" zeggen en Bette werkt hard aan het uitbannen van deze taalvervuiling. Gisteren liepen we naar school:
Bette: hun fietsen veel harder dan ik!
Mama: eigenlijk is het "ZIJ fietsen veel harder dan ik".
Bette: is "hun" verkeerd?
Mama : Nou, "zij" is wel wat beter. (politiek antwoord want voorziet toekomstig parmantig corrigeren van papa door vierjarige dochter)
's Middags:
Bette: hun wonen... nou zeg ik alweer hun! Waarom zeg ik dat toch fout?
Mama (eerlijk duurt het langst, tenslotte): nou, papa zegt dat ook wel eens.
Bette: Nou! Papa's "hun" komt in mijn mond! Ik ga nu alleen nog maar "zij" zeggen!
We zijn héél benieuwd hoe die het straks op school gaat doen...
Mama
papa
moma = oma
opa
NEI!!!! = nee
Ja (vergezeld van enthousiast knikken)
Mij! = van mij!
Ook! = dat wil ik ook! (bijvoorbeeld een mes)
Bè = Bette
Goe (g zoals in garcon) = koe
Goe-goe = koekje
Poes! (ook: Mauw!)
Bal
Kein = trein
Tein = fonteintje van de buren
Bad
Jas
I-jas = Elias (één van Jans favorieten, ook echt leuk trouwens)
gir? = nog een keer? (na een liedje zingen)
Zeg nou zelf, wat heb je nou eigenlijk nog meer nodig?
Toen Bette deze leeftijd had hield ze 's avonds wel eens haar handjes voor het gezicht als het tijd was voor een kusje, en zei dan: "nee mama, de deur is dicht!". Met iets meer dan anderhalf kon ze tot zes tellen en toen Jan net was geboren, ze was toen bijna twee, kwam ze me altijd waarschuwen: "mama, jouw baby huilt!". Misschien dat zij de verwachtingen van de wijkzuster wat te hoog heeft laten oplopen wat betreft de spreekvaardigheden van ons kroost? ;-)
Inmiddels is Bette beland in het stadium van de grammaticale verfijning. Papa wil nog wel eens per ongeluk "hun lopen daar" of "hun hebben een nieuwe auto" zeggen en Bette werkt hard aan het uitbannen van deze taalvervuiling. Gisteren liepen we naar school:
Bette: hun fietsen veel harder dan ik!
Mama: eigenlijk is het "ZIJ fietsen veel harder dan ik".
Bette: is "hun" verkeerd?
Mama : Nou, "zij" is wel wat beter. (politiek antwoord want voorziet toekomstig parmantig corrigeren van papa door vierjarige dochter)
's Middags:
Bette: hun wonen... nou zeg ik alweer hun! Waarom zeg ik dat toch fout?
Mama (eerlijk duurt het langst, tenslotte): nou, papa zegt dat ook wel eens.
Bette: Nou! Papa's "hun" komt in mijn mond! Ik ga nu alleen nog maar "zij" zeggen!
We zijn héél benieuwd hoe die het straks op school gaat doen...
vrijdag, juni 11, 2010
Schoolfeest
Vandaag is het schoolfeest! Het thema dit jaar is 'boertjes en boerinnetjes'. Alle schoolkinderen moeten natuurlijk verkleed komen. "Verras ons!" stond er in de nieuwsbrief. Ja, dat is makkelijker gezegd dan gedaan. Overall, klompen en een rode zakdoek zijn niet echt origineel. Wat te doen?
Gelukkig bedacht mama dat oom Nanne ooit op de kermis een prachtig boerenbeest heeft gewonnen:
Dus met de tas op de rug (Arend) en een grote koe in de armen (mama) op naar de school!
Bij binnenkomst in de klas: allemaal boertjes en boerinnetjes! De stoere cowboy is David en de boer met de hark is Marten. Die zijn beide vriendjes van Arend.
Arend zelf gaat naast één van de mooiste boerinnetjes zitten:
De koe viel trouwens bij de hele klas zeer in de smaak, iedereen vond Arend een heel originele boer!
Juf Madelon in vol boerenornaat, met een klein boertje op schoot die het allemaal maar eng vond (trok gelukkig snel weer bij):
Toen de papa's en mama's weg waren barstte het feest los! Er waren onder andere oudhollandse spelletjes, een springkussen, een draaimolen, pannenkoeken, ijsjes en een workshop Delftsblauwe-tegeltjes maken. Arend heeft genóten! Zoals wel te zien is hieronder was hij na afloop van het schoolfeest rijp voor de sloop:
De oplettende lezertjes zullen opmerken dat hij ook geen rode overall met geruit overhemd meer aanheeft. Dat heeft de volgende oorzaak. Lars en Stijn, die allebei al naar school gaan, gingen na het schoolfeest even met ons mee om in de tuin te spelen met Arend. Mama Kirsten ging met mama Antje even een kopje thee drinken. De jongens mochten in de tuin met waterpistooltjes spelen en bij wijze van hoge uitzondering deze zélf vullen bij de buitenkraan. Normaal mag dat niet want dan moet de schuttingdeur open en kan Jan naar de weg lopen. Duidelijke afspraken: alleen de pistooltjes vullen en dan de kraan weer dicht.
Na het kopje thee wilde Kirsten weer naar huis dus we zouden even in de tuin gaan vragen of Lars en Stijn nog bleven spelen, of dat ze mee gingen. Wat hadden de heren in de tussentijd gedaan? De tuinslang (half) aangesloten op de buitenkraan, zodat er een heleboel water langs spoot en er een totale overstroming rondom de kraan was ontstaan, verder een complete tsunami van water en modder veroorzaakt bij het andere eind van de tuinslang op het terras waar óók nog ruim voldoende water uitkwam en daarna hadden ze elkaar kled-der-nat gespoten.
En dan dus als moeders je lachen inhouden en streng optreden hè... ouderschap is zwaar!
Gelukkig bedacht mama dat oom Nanne ooit op de kermis een prachtig boerenbeest heeft gewonnen:
Dus met de tas op de rug (Arend) en een grote koe in de armen (mama) op naar de school!
Bij binnenkomst in de klas: allemaal boertjes en boerinnetjes! De stoere cowboy is David en de boer met de hark is Marten. Die zijn beide vriendjes van Arend.
Arend zelf gaat naast één van de mooiste boerinnetjes zitten:
De koe viel trouwens bij de hele klas zeer in de smaak, iedereen vond Arend een heel originele boer!
Juf Madelon in vol boerenornaat, met een klein boertje op schoot die het allemaal maar eng vond (trok gelukkig snel weer bij):
Toen de papa's en mama's weg waren barstte het feest los! Er waren onder andere oudhollandse spelletjes, een springkussen, een draaimolen, pannenkoeken, ijsjes en een workshop Delftsblauwe-tegeltjes maken. Arend heeft genóten! Zoals wel te zien is hieronder was hij na afloop van het schoolfeest rijp voor de sloop:
De oplettende lezertjes zullen opmerken dat hij ook geen rode overall met geruit overhemd meer aanheeft. Dat heeft de volgende oorzaak. Lars en Stijn, die allebei al naar school gaan, gingen na het schoolfeest even met ons mee om in de tuin te spelen met Arend. Mama Kirsten ging met mama Antje even een kopje thee drinken. De jongens mochten in de tuin met waterpistooltjes spelen en bij wijze van hoge uitzondering deze zélf vullen bij de buitenkraan. Normaal mag dat niet want dan moet de schuttingdeur open en kan Jan naar de weg lopen. Duidelijke afspraken: alleen de pistooltjes vullen en dan de kraan weer dicht.
Na het kopje thee wilde Kirsten weer naar huis dus we zouden even in de tuin gaan vragen of Lars en Stijn nog bleven spelen, of dat ze mee gingen. Wat hadden de heren in de tussentijd gedaan? De tuinslang (half) aangesloten op de buitenkraan, zodat er een heleboel water langs spoot en er een totale overstroming rondom de kraan was ontstaan, verder een complete tsunami van water en modder veroorzaakt bij het andere eind van de tuinslang op het terras waar óók nog ruim voldoende water uitkwam en daarna hadden ze elkaar kled-der-nat gespoten.
En dan dus als moeders je lachen inhouden en streng optreden hè... ouderschap is zwaar!
dinsdag, juni 08, 2010
Netjes eten
Ja, je bent vijf-en-een-half en bijna vier, dan moet er toch eindelijk wel eens netjes gegeten kunnen worden. Met een uurtje lunchpauze tussen de twee schooldagdelen is een dubbelgevouwen boterham wél zo makkelijk. Het mes-en-vorkgebeuren schiet er 's middags dan ook regelmatig bij in. Op de overblijf (en de crèche) hebben de kinderen natuurlijk ook een trommeltje met boterhammen uit het vuistje, op de schooldagen met vrije middag zijn er vaak vriendjes of vriendinnetjes bij en heb je er ook niet altijd zin in, en 's ochtends... tja... 's ochtends...
Maar in het weekend is er geen ontkomen aan: Met Twee Attributen Eten!
Concentratie:
De bovenste korst is wel érg hard. Met mes en vork je broodje in stukjes snijden, dat zegt niets over hoe groot die dan moeten zijn, toch? Papa 'ziet' het even 'niet'!
Maar - oefening baart kunst, en als we tegenwoordig snel even een dubbele boterham nuttigen zegt Bette al parmantig: "maar ik kan toch wel zélf mijn blood smelen en snijden?"
Een storende factor in dit opvoedingsgebeuren is onze lieve jongste, die zich zeer misdeeld voelt omdat hij het zonder mes moet doen. Dat levert eerst een heleboel gemekker en geneuzel op en dan wordt het ineens stil. Je moet dan niet denken dat Jan zich bij de situatie heeft neergelegd, de kans is het grootst dat hij een mes van broer of zus heeft weten te confisqueren...
Maar in het weekend is er geen ontkomen aan: Met Twee Attributen Eten!
Concentratie:
De bovenste korst is wel érg hard. Met mes en vork je broodje in stukjes snijden, dat zegt niets over hoe groot die dan moeten zijn, toch? Papa 'ziet' het even 'niet'!
Maar - oefening baart kunst, en als we tegenwoordig snel even een dubbele boterham nuttigen zegt Bette al parmantig: "maar ik kan toch wel zélf mijn blood smelen en snijden?"
Een storende factor in dit opvoedingsgebeuren is onze lieve jongste, die zich zeer misdeeld voelt omdat hij het zonder mes moet doen. Dat levert eerst een heleboel gemekker en geneuzel op en dan wordt het ineens stil. Je moet dan niet denken dat Jan zich bij de situatie heeft neergelegd, de kans is het grootst dat hij een mes van broer of zus heeft weten te confisqueren...
Wij zijn niet moeoeoeoe!
Arend en Bette slapen niet meer tussen de middag. Dat hoeft ook niet, want ze zijn nooit moe na het middageten. Ze zijn sowieso nooit moe, 's avonds ook niet. Ook nooit te moe om televisie te kijken, om maar wat te noemen. Daar zijn ze soms nog wel voor te porren als ze dan niet naar bed hoeven.
Dus als we denken dat onze absoluut-niet-vermoeide kinderen wel wat rust kunnen gebruiken... achter de elektronische oppas!
Dus als we denken dat onze absoluut-niet-vermoeide kinderen wel wat rust kunnen gebruiken... achter de elektronische oppas!
Verzoeknummer (2): kinderkamers!
Verder kreeg ik nog het verzoek om eindelijk eens een keer de beloofde foto's van de opgeknapte kinderkamers online te zetten. En terecht, dat werd inderdaad hoog tijd.
De oudste het eerst: Arends kamer. Voor de oplettende lezers: toen we net in Sappemeer kwamen wonen, hebben wij in deze kamer geslapen. Toen kwam Bette en werd het haar kamer. Ook was de wand waar de lange kant van Arends bed nu tegenaan staat, knalgroen. Bette is later naar zolder verhuisd en Jan is op haar kamer gekomen. Maar nu Arend zo groot is vonden we dat hij er nu mag slapen. Dat is dus met recht een kamer van ons állemaal!
De lamp produceert sterretjes, planeten en kometen op de muur maar dat zie je nu niet, het daglicht is veel te fel.
Dan Bettes kamer, op zolder dus - daar hebben we een klein werkkamertje en een kinderkamer getimmerd (nadat we er eerst één grote kamer van hadden laten maken waar we zelf nog een blauwe maandag hebben geslapen. Je zou denken dat verbouwen onze hobby is terwijl ik er juist een gloeiende hekel aan heb, dáárom hadden we nou juist een nieuwbouwhuis gekocht...).
Aan de muur een schattig koekoeksklokje die enorm veel lawaai bleek te maken met een echte koekoek die elk uur zijn kopje laat zien, maar die gelukkig zijn eigen batterij heeft. Nu dus niet meer >:-)
Tinkelbel is er niet helemaal zuiver op gekomen:
Jan is dus verhuisd naar de kamer waar Arend altijd heeft geslapen:
Met een vliegend draakje en een Winnie-the-Pooh poster!
De oudste het eerst: Arends kamer. Voor de oplettende lezers: toen we net in Sappemeer kwamen wonen, hebben wij in deze kamer geslapen. Toen kwam Bette en werd het haar kamer. Ook was de wand waar de lange kant van Arends bed nu tegenaan staat, knalgroen. Bette is later naar zolder verhuisd en Jan is op haar kamer gekomen. Maar nu Arend zo groot is vonden we dat hij er nu mag slapen. Dat is dus met recht een kamer van ons állemaal!
De lamp produceert sterretjes, planeten en kometen op de muur maar dat zie je nu niet, het daglicht is veel te fel.
Dan Bettes kamer, op zolder dus - daar hebben we een klein werkkamertje en een kinderkamer getimmerd (nadat we er eerst één grote kamer van hadden laten maken waar we zelf nog een blauwe maandag hebben geslapen. Je zou denken dat verbouwen onze hobby is terwijl ik er juist een gloeiende hekel aan heb, dáárom hadden we nou juist een nieuwbouwhuis gekocht...).
Aan de muur een schattig koekoeksklokje die enorm veel lawaai bleek te maken met een echte koekoek die elk uur zijn kopje laat zien, maar die gelukkig zijn eigen batterij heeft. Nu dus niet meer >:-)
Tinkelbel is er niet helemaal zuiver op gekomen:
Jan is dus verhuisd naar de kamer waar Arend altijd heeft geslapen:
Met een vliegend draakje en een Winnie-the-Pooh poster!
Verzoeknummer (1): trouwfoto's!
Ik kreeg een verzoek om wat trouwfoto's waar vooral mijn jurk goed op te zien zou zijn! Hierbij dus een kleine, heel kleine selectie uit ons album. Het zijn dus foto's van foto's en daarom zie je soms heel hinderlijk de flits in de foto. Ik heb er ook één (de onderste) zonder flits maar die is dan direkt onscherp. Iemand tips?? Goed, maar de bruiloft dus.
We woonden toen aan het Eemskanaal en dit bootje lag stom toevallig voor ons huis op onze trouwdag!
Bij de achterkant van het Stadhuis naar binnen. Voorkant kon niet want de Bommen-Berendkermis (Gronings Ontzet op 28 Augustus) stond op de Grote Markt.
De ring:
En weer naar buiten, door de rozenblaadjes (rijst mag niet vanwege de duivenoverlast)
Kerk in Eelde.
Tijdens een stukje later op het feest:
En samen weg!
We woonden toen aan het Eemskanaal en dit bootje lag stom toevallig voor ons huis op onze trouwdag!
Bij de achterkant van het Stadhuis naar binnen. Voorkant kon niet want de Bommen-Berendkermis (Gronings Ontzet op 28 Augustus) stond op de Grote Markt.
De ring:
En weer naar buiten, door de rozenblaadjes (rijst mag niet vanwege de duivenoverlast)
Kerk in Eelde.
Tijdens een stukje later op het feest:
En samen weg!
dinsdag, mei 25, 2010
Praatjes
Vandaag gingen we weer eens naar de Sprookjeshof. Heerlijk weer, heerlijk gespeeld! Echt relaxed is anders in je eentje met drie kinderen, ze rennen alle kanten op en je hebt ze nooit alledrie tegelijk in het vizier. Je zit dus ook nooit écht rustig.
Mama: Jullie moeten wel goed naar mij luisteren en niet te ver weg gaan, want papa is er niet bij vandaag en ik kan niet overal tegelijk zijn.
Bette: Dat vind ik zielig voor jou! Dan ben ik vandaag wel papa.
Arend: Je kunt beter Bette zijn hoor. Als je Bette bent kun je lekker spelen, maar als je papa bent moet je steeds opletten!
Bette: Hm ja. Ik ben toch maar Bette.
En zo is het :-D
's Avonds eten we bami met satésaus. Mama gooit de overgebleven satésaus weg. Mama houdt eigenlijk niet van satésaus en papa is er dol op, dus acuut wordt mama ervan verdacht dingen clandestien te lozen:
Christiaan (verontwaardigd): De satésaus ligt in de prullenbak! Waarom ligt de satésaus in de prullenbak? Kon je dat niet even overleggen?
Antje: Nou, die was eigenlijk nog van de camping dus die moet nu wel weg.
Christiaan (nu hóógst verontwaardigd): En dat laat je mij eten???
Het is ook niet goed of het deugt niet! ;-)
(Deze anekdote is geplaatst met toestemming van alle betrokkenen)
Papa heeft een speelgoedkompasje gekregen en legt Arend uit, terwijl we in de keuken staan:
Papa: Het groene pijltje wijst altijd daarheen, dat is het noorden. Als je daar de N van Noorden onder draait, kun je dus ook zien waar de andere richtingen zijn. O is van Oosten, daar komt de zon op. 's Morgens kun jij door jouw raam zien dat de zon opkomt, jouw kamer is dus aan de oostkant.
Arend: O, dan is Jan zijn kamer ook aan de oostkant (wijst exact de goede kant op, namelijk richting de tuin) maar Bettes kamer niet, Bette slaapt aan die kant (wijst weer de goede kant op, naar de straat).
Vijf jaar, en al een beter richtingsgevoel dan ik! Als ik in de keuken sta kan ik niet zonder daar écht een tijdje goed over na te denken (en in gedachten twee trappen op te lopen) zeggen aan welke kant van het huis Bettes slaapkamerraam zich bevindt.
Mama: Jullie moeten wel goed naar mij luisteren en niet te ver weg gaan, want papa is er niet bij vandaag en ik kan niet overal tegelijk zijn.
Bette: Dat vind ik zielig voor jou! Dan ben ik vandaag wel papa.
Arend: Je kunt beter Bette zijn hoor. Als je Bette bent kun je lekker spelen, maar als je papa bent moet je steeds opletten!
Bette: Hm ja. Ik ben toch maar Bette.
En zo is het :-D
's Avonds eten we bami met satésaus. Mama gooit de overgebleven satésaus weg. Mama houdt eigenlijk niet van satésaus en papa is er dol op, dus acuut wordt mama ervan verdacht dingen clandestien te lozen:
Christiaan (verontwaardigd): De satésaus ligt in de prullenbak! Waarom ligt de satésaus in de prullenbak? Kon je dat niet even overleggen?
Antje: Nou, die was eigenlijk nog van de camping dus die moet nu wel weg.
Christiaan (nu hóógst verontwaardigd): En dat laat je mij eten???
Het is ook niet goed of het deugt niet! ;-)
(Deze anekdote is geplaatst met toestemming van alle betrokkenen)
Papa heeft een speelgoedkompasje gekregen en legt Arend uit, terwijl we in de keuken staan:
Papa: Het groene pijltje wijst altijd daarheen, dat is het noorden. Als je daar de N van Noorden onder draait, kun je dus ook zien waar de andere richtingen zijn. O is van Oosten, daar komt de zon op. 's Morgens kun jij door jouw raam zien dat de zon opkomt, jouw kamer is dus aan de oostkant.
Arend: O, dan is Jan zijn kamer ook aan de oostkant (wijst exact de goede kant op, namelijk richting de tuin) maar Bettes kamer niet, Bette slaapt aan die kant (wijst weer de goede kant op, naar de straat).
Vijf jaar, en al een beter richtingsgevoel dan ik! Als ik in de keuken sta kan ik niet zonder daar écht een tijdje goed over na te denken (en in gedachten twee trappen op te lopen) zeggen aan welke kant van het huis Bettes slaapkamerraam zich bevindt.
dinsdag, mei 18, 2010
Vakantiewas
En om nog de hele week in de vakantiestemming te blijven worden we dagelijks herinnerd aan ons weekje kamperen door de overload aan wasgoed! Hier de oogst van vandaag, klaar om opgevouwen te worden:
Dit is ongeveer de helft van het totaal, schat ik, en de gewone huishoudwas van déze week gaat natuurlijk ook door. Leuk hè, vakantie!
Dit is ongeveer de helft van het totaal, schat ik, en de gewone huishoudwas van déze week gaat natuurlijk ook door. Leuk hè, vakantie!
Moederdagcreaties 2010
Van Jan een zelfgeverfde onderzetter met een fotootje erin, van Bette een geknutseld varkentje (de toffees die eraan zaten hebben we al opgesmikkeld) en van Arend een ketting van vaasjes met een bloemetje. Prachtig jongens, heel erg bedankt!!
Zonnebloemen
Papa en mama gingen naar een bruiloft, en als afscheidskadootje kregen ze daar een zonnebloemenpakket. Dit bestond uit een piepklein potje (niet het potje op de foto maar een binnenpotje van plastic) een schijfje samengeperste turf en een zakje zonnebloemzaadjes. Samen gaan we het pakketje klaarmaken zodat we straks van prachtige zonnebloemen kunnen genieten!
Eerst doen we het schijfje turf in het potje en dan vullen we het potje met water. Ik had verwacht dat het even zou duren voor het in grond ging veranderen maar het zoog onmiddellijk vol als een spons en het hele potje zat ineens vol turf!
Dan de zaadjes erin drukken. Eén voor één gaat handiger hoor jongens.
En klaar!
Nu maar afwachten wat ervan komt. De courgettes deden het uiteindelijk prima maar de radijsjes werd niks en onze appelboom is ook nog niet om over naar huis te schrijven. En de rabarber... hm... tja... *kuch*
Eerst doen we het schijfje turf in het potje en dan vullen we het potje met water. Ik had verwacht dat het even zou duren voor het in grond ging veranderen maar het zoog onmiddellijk vol als een spons en het hele potje zat ineens vol turf!
Dan de zaadjes erin drukken. Eén voor één gaat handiger hoor jongens.
En klaar!
Nu maar afwachten wat ervan komt. De courgettes deden het uiteindelijk prima maar de radijsjes werd niks en onze appelboom is ook nog niet om over naar huis te schrijven. En de rabarber... hm... tja... *kuch*
Pizzabroodjes
Tja, en dan vind je op de kast, verscholen achter een grote mand met zakken chips, een half brood dat je bent vergeten in te vriezen. Het alsnog invriezen is wat laat aangezien het brood al een paar dagen oud is en weggooien is niet leuk.
Dus maak je er maar broodpizza'tjes van.
Drie tomaten met een klein blikje tomatenpuree staafmixeren en de saus op de boterhammen smeren, kaas eroverheen raspen en reepjes cervelaat erover. Kwartiertje op 225 graden in de oven, en eet smakelijk! Arend en Bette hebben ervan gesmuld, en zo heb ik ook weer bij beide anderhalve tomaat naar binnen gesmokkeld, hihi.
Dus maak je er maar broodpizza'tjes van.
Drie tomaten met een klein blikje tomatenpuree staafmixeren en de saus op de boterhammen smeren, kaas eroverheen raspen en reepjes cervelaat erover. Kwartiertje op 225 graden in de oven, en eet smakelijk! Arend en Bette hebben ervan gesmuld, en zo heb ik ook weer bij beide anderhalve tomaat naar binnen gesmokkeld, hihi.
Jan en Rie
Jan vond in onze buurtent een vriendinnetje die vrijwel exact even oud is als hij! Ze heet ook nog eens Rie. Kan het mooier? Wat een heerlijk Hollands blond dreumeskoppel!
Samen graven...
En je tong naar elkaar uitsteken.
Een mooi stel!
Samen graven...
En je tong naar elkaar uitsteken.
Een mooi stel!
Diepvries BBQ
Wat is een vakantie zonder barbecue? Koud of niet koud, er moet en zal gebarbecued worden. Samen met Kirsten en Franke, Lars, Stijn en Jort die ook op De Roos stonden en met Gerben en Jenneke besluiten we het er maar op te wagen! Het is gelukkig droog, en daar zijn we al heel blij mee. Je eisen worden wat lager na zo'n week.
Kirsten en Antje gaan boodschappen doen. Franke en Christiaan maken zich al wat zorgen, zorgen die ze geheel bevestigd zien wanneer Antje arriveert met de boodschappentassen op een karretje:
De (al zeg ik het zelf) erg goede grap "Kirsten komt straks met de rest" viel niet geheel in goede aarde dus ik heb maar snel gezegd dat dit heus alles was en dat we de rest van de week geen boodschappen meer zouden hoeven te doen.
Het gezelschap verzamelt zich voor de maaltijd! Op de achtergrond de onvolprezen Skottelbraai, ik kan 'm iedereen aanraden. Groot, makkelijk en werkt altijd.
Kipkluifjes zijn zoals altijd helemaal raak:
Maar Jan, die al vantevoren een prakje heeft gekregen, houdt het bij een broodje.
Het was, ondanks de temperatuur, een heel gezellige en ook lekkere barbecue, en we hebben niet eens IDIOOT veel overgehouden van de vier pakken kippenboutjes, twee dozen filetlapjes, tien frikandellen, twaalf hamburgers, twaalf worsten, vier stokbroden, twee dozen salade en de enorme bak bowl die Kirsten en ik (onder andere) hadden aangesleept.
Edit:
Ik zie dat de Skottelbraai helemaal niet op de foto staat, maar ik laat mijn reclame toch maar staan, wie weet heeft iemand er nog iets aan :-)
Kirsten en Antje gaan boodschappen doen. Franke en Christiaan maken zich al wat zorgen, zorgen die ze geheel bevestigd zien wanneer Antje arriveert met de boodschappentassen op een karretje:
De (al zeg ik het zelf) erg goede grap "Kirsten komt straks met de rest" viel niet geheel in goede aarde dus ik heb maar snel gezegd dat dit heus alles was en dat we de rest van de week geen boodschappen meer zouden hoeven te doen.
Het gezelschap verzamelt zich voor de maaltijd! Op de achtergrond de onvolprezen Skottelbraai, ik kan 'm iedereen aanraden. Groot, makkelijk en werkt altijd.
Kipkluifjes zijn zoals altijd helemaal raak:
Maar Jan, die al vantevoren een prakje heeft gekregen, houdt het bij een broodje.
Het was, ondanks de temperatuur, een heel gezellige en ook lekkere barbecue, en we hebben niet eens IDIOOT veel overgehouden van de vier pakken kippenboutjes, twee dozen filetlapjes, tien frikandellen, twaalf hamburgers, twaalf worsten, vier stokbroden, twee dozen salade en de enorme bak bowl die Kirsten en ik (onder andere) hadden aangesleept.
Edit:
Ik zie dat de Skottelbraai helemaal niet op de foto staat, maar ik laat mijn reclame toch maar staan, wie weet heeft iemand er nog iets aan :-)
Vakantie!
In de tweede week van de meivakantie hebben wij gekampeerd op de prachtige natuurcamping De Roos in Beerze! Een schitterende camping in een meer dan schitterende omgeving. Helaas werkte het weer niet echt mee: het was de hele week erg koud (7 à 10 graden met één dieptepunt van 6 graden overdag), bewolkt, buiig en twee volle dagen regen. Gelukkig waaide het niet hard en was het al met al het grootste gedeelte van de tijd droog. Dat scheelt alweer.
Hier zien jullie het mooie plekje van onze caravan, aan een veldje met speeltuin, onder een ongeveer honderd jaar oude eik (volgens opa Arend):
En hier langs de zijkant van het veldje een arm van de Vecht met de toppen van de bomen in het avondzonnetje:
De speeltuin, met Bette op de schommel. Eigenlijk is het een rekstok maar Bette wilde erop schommelen, al was het alleen maar om de jongens van de camping eens wat te laten zien.
Zoals ongeveer overal waar wij heengaan was Bette weer eens het enige meisje. Soms is dat best zwaar. Vooral als de 'jommens' dan allemaal flauwe dingen tegen je gaan zeggen. Bette kwam op een gegeven moment zéér verbolgen naar mij toe omdat ze een liedje voor haar hadden gezongen, de tekst was als volgt:
Jongens zijn sterk
die klimmen in de kerk
meisjes zijn slap
die vallen in de pap
Dat laat Bette zich dus niet zeggen (goedzo Bette!) dus ze wenste acuut op de hoogste schommel plaats te nemen om eens te laten zien wat ze allemaal wel durft.
(Note: nu moet Bette ook nog een béétje leren kamperen... onze prinses op de erwt weigerde in het WC-hok te plassen als er ook maar één grasje op de grond lag of wat modder in de douche... daar is haar moeder gewoon stoer bij!)
Een papa wierp zich op om met een hele club jongetjes van tussen de vier en de zes jaar oud te jeu-de-boulen. Arend vond het prachtig!
En Jan mocht met papa op de schommel.
's Avonds nog een mooi verhaaltje, en dan op stok!
Het slapen met z'n vijven in de caravan ging wonderwel goed! Het grut was na een dag spelen, rennen en warm blijven dermate uitgeput dat ze eigenlijk steeds prima sliepen en dat moet ook, want is er één wakker dan zijn we het allemaal. Een heerlijke vakantie!
Hier zien jullie het mooie plekje van onze caravan, aan een veldje met speeltuin, onder een ongeveer honderd jaar oude eik (volgens opa Arend):
En hier langs de zijkant van het veldje een arm van de Vecht met de toppen van de bomen in het avondzonnetje:
De speeltuin, met Bette op de schommel. Eigenlijk is het een rekstok maar Bette wilde erop schommelen, al was het alleen maar om de jongens van de camping eens wat te laten zien.
Zoals ongeveer overal waar wij heengaan was Bette weer eens het enige meisje. Soms is dat best zwaar. Vooral als de 'jommens' dan allemaal flauwe dingen tegen je gaan zeggen. Bette kwam op een gegeven moment zéér verbolgen naar mij toe omdat ze een liedje voor haar hadden gezongen, de tekst was als volgt:
Jongens zijn sterk
die klimmen in de kerk
meisjes zijn slap
die vallen in de pap
Dat laat Bette zich dus niet zeggen (goedzo Bette!) dus ze wenste acuut op de hoogste schommel plaats te nemen om eens te laten zien wat ze allemaal wel durft.
(Note: nu moet Bette ook nog een béétje leren kamperen... onze prinses op de erwt weigerde in het WC-hok te plassen als er ook maar één grasje op de grond lag of wat modder in de douche... daar is haar moeder gewoon stoer bij!)
Een papa wierp zich op om met een hele club jongetjes van tussen de vier en de zes jaar oud te jeu-de-boulen. Arend vond het prachtig!
En Jan mocht met papa op de schommel.
's Avonds nog een mooi verhaaltje, en dan op stok!
Het slapen met z'n vijven in de caravan ging wonderwel goed! Het grut was na een dag spelen, rennen en warm blijven dermate uitgeput dat ze eigenlijk steeds prima sliepen en dat moet ook, want is er één wakker dan zijn we het allemaal. Een heerlijke vakantie!
Rabarber
Inderdaad, de rabarberstruiken zijn compleet ontploft door een paar dagen lekker warm weer met wat regen. En door de kruiwagens vol koeienmest die mama erop heeft gegooid, natuurlijk. Van opa geleerd: zodra er iets te zien is van de rabarberplant een heeeeele berg stront erop. De rabarber komt er vanzelf doorheen groeien. Niet vergeten de stengels goed te wassen...!
Met vereende krachten sjouwen we de eerste oogst naar binnen.
Arend en Bette mogen de bladeren van de stengels afsnijden. Nee Jan, jij NIET.
En daarna wat appelsap en bruine suiker erin, om dan tot een lekkere compote te koken.
Jammer genoeg geen plaatje van het verrukkelijke resultaat want de rabarbercompote was allergruwelijkst mislukt... boehoehoe! Drie kilo rabarber naar de maan!
Mama had (zoals gewoonlijk) het eerste het beste recept voor rabarbercompote van internet geplukt en gebruikt. Gaat meestal best goed. Helaas was dat deze keer kennelijk afkomstig van een sadistische, rabarberhatende malloot die het nodig vindt om meer dan een halve kilo bruine suiker te gebruiken bij drie kilo rabarber. (Er zat trouwens 'maar' een halve kilo in want meer had ik niet en het leek me ook wel genoeg). Na de voorgeschreven periode pruttelen zat er onderin mijn pan één grote gecarameliseerde rabarberkletskop met nog wat sap er bovenop. Doodzonde!
Hier de hardnekkige resten in de pan, ná een nacht weken met kokend water en twee vaatwastabletten:
Inmiddels is de pan aardig schoon. Voor de volgende rabarberoogst ga ik me wat beter verdiepen in de recepten voor ik zomaar iets doe. Iemand suggesties?
Met vereende krachten sjouwen we de eerste oogst naar binnen.
Arend en Bette mogen de bladeren van de stengels afsnijden. Nee Jan, jij NIET.
En daarna wat appelsap en bruine suiker erin, om dan tot een lekkere compote te koken.
Jammer genoeg geen plaatje van het verrukkelijke resultaat want de rabarbercompote was allergruwelijkst mislukt... boehoehoe! Drie kilo rabarber naar de maan!
Mama had (zoals gewoonlijk) het eerste het beste recept voor rabarbercompote van internet geplukt en gebruikt. Gaat meestal best goed. Helaas was dat deze keer kennelijk afkomstig van een sadistische, rabarberhatende malloot die het nodig vindt om meer dan een halve kilo bruine suiker te gebruiken bij drie kilo rabarber. (Er zat trouwens 'maar' een halve kilo in want meer had ik niet en het leek me ook wel genoeg). Na de voorgeschreven periode pruttelen zat er onderin mijn pan één grote gecarameliseerde rabarberkletskop met nog wat sap er bovenop. Doodzonde!
Hier de hardnekkige resten in de pan, ná een nacht weken met kokend water en twee vaatwastabletten:
Inmiddels is de pan aardig schoon. Voor de volgende rabarberoogst ga ik me wat beter verdiepen in de recepten voor ik zomaar iets doe. Iemand suggesties?
Abonneren op:
Posts (Atom)
