Plaatjes en praatjes

Vandaag...
- moesten Bette en Jan naar het consultatiebureau,
- en experimenteerde mama met kinderportretfoto's.

Zoals de lezertjes zullen opmerken was met name het portretexperiment een doorslaand succes! Hieronder volgt het resultaat van mijn "lach eens even naar mama!".

Arend produceert dit schattige neplachje:



Arend hoefde niet naar het consultatiebureau, die moet nog één keer komen (met drie jaar en negen maanden) en dan is het afgelopen voor hem. We hebben hem dus maar even zelf op de weegschaal gezet voor de statistieken: 16,3 kilo.

Bette: "lachen, wat is dat ook al weer?"
Overgrootmoeder Tippe genen misschien? (Voor de niet-ingewijden: Christiaans oma lacht ALTIJD, behalve als er een camera in het vizier is)



Bette woog 14,7 kilo en was 0,91 meter lang!

Voor de rest was volgens de arts "alles goed" met haar. Hoe hij dat heeft kunnen onderzoeken is mij een groot raadsel: Bette heeft alleen maar met haar rug naar hem toe gezeten, heeft hem niet één keer aangekeken (hooguit even vanuit haar ooghoeken begluurd) en heeft geen van haar taakjes (drie blokjes op elkaar stapelen, lichaamsdelen van een popje benoemen, met een bal gooien) uitgevoerd. Klein monster! De enige respons die ze gaf was toen hij haar vroeg of hij haar broertje twee prikjes mocht geven. Haar antwoord was "nee".

Hij deed het echter TOCH!
Onderstaande foto is niet van de prikjes (al zou dat goed kunnen) maar is Jans antwoord op "lach eens naar mama". Tja.



Jan woog 5110 (!) gram (ruim anderhalve kilo gegroeid in vijf weken! De wijkzuster: "wat geef je hem, Pokon?") en is nu 56 centimeter lang. Hij heeft vandaag zijn eerste twee prikjes gehad en is dus momenteel een beetje zielig, huilerig, hangerig en koortsig. Maar het is voor een goed doel moeten we maar denken!