Arend is twee!!

Hiep hiep hoera, groot feest! Arend is twee jaar oud! Dat werd natuurlijk groots gevierd met een "soesjestaart" die binnen de kortste keren op was:



En het kado: een prachtige keuken! Arend vond het direkt geweldig, VOORAL de kastjes die hij open en dicht kon doen. Dat mag met de andere kastjes in de keuken uiteraard niet.

"Opuh... diet!" (x100)



En inderdaad, eigenlijk is het aanrechtblad nog ietsje te hoog voor Arend.
Niet bepaald een ergonomische werkhoogte. Hij zal er vanzelf wel ingroeien nemen we aan...



Gelukkig zijn er behalve koken nog talloze andere activiteiten die je in een keuken kan ondernemen. Zoals het teiltje uit de wasbak halen en dan "boe" in het gat roepen. Of je pollepels en potjes en pannetjes erdoor gooien. En niet te vergeten: eindeloos aan de knoppen van het gasstel en het oventje draaien. En alle onderzetters afpakken en in het kastje verstoppen. En het aanrecht "momakuh" als mama ook net staat te boenen. Dat is wel heel erg leuk!

Feestmaal

Bij zo'n groot verjaardagsfeest horen natuurlijk... spekpannenkoeken!
Moeders aan het bakken:

(ga toch es uit m'n gezicht met die camera)



En ja, als je dan zo'n mooi keukentje hebt moet je natuurlijk meebakken!
Dus een plakje nepham in de pan en bakken maar!



Moeder en zoon samen aan het pannenkoeken bakken:



En het smaakte heerlijk! Met als toetje vanillevla met vruchtjes. Kan niet beter!



Daarna een uitgebreide badsessie omdat kind 1 onder de stroop, vla, boter en ranja zat, en kind 2 een diarree-aanval kreeg. Blijkbaar werd de geprakte peer even wat sneller verwerkt dan de bedoeling was. Ze zal er vanzelf wel aan wennen... :-)

Een half jaar!!!

Op 20 februari werd onze dochter zes maanden oud! Hiep hiep hoera!
Een echte mijlpaal want tot en met vandaag heeft Bette alleen geleefd op "mama", eerst in de buik en later van de borst. En in die tijd hebben we het volgende bereikt:

Luiers toen en nu



Dit was de eerste romper, toen ook nog te groot!
Je kan het je toch niet meer voorstellen.



En ja, het is zo ver!
Aangezien Bette al een paar dagen het eten werkelijk uit onze mond zat te kijken hebben we maar niet langer gewacht met het eerste hapje geprakte peer. Hap!



Ze vond het geweldig! Alles kwam direkt weer naar buiten, daar niet van, maar wel steeds meteen met de handjes erbij om de boel zelf in haar mond te stoppen. Nog een paar keer oefenen, dan blijft er ook vast wel iets van binnen...

Koffieleuten

Aangezien Franke en Kirsten met Lars en Stijn letterlijk om het hoekje wonen gaan we daar nog wel eens met de hele club koffieleuten. Vandaag alleen de mama's en de kids, omdat de papa's bezig waren met verhuizen. Renate woont nu namelijk in Sneek!

De moeders hebben zichzelf een bak koffie gemaakt.
Antjes recept (voor de kijkers links): flinke plens melk met 2 klontjes suiker in de magnetron opwarmen, dan een heleboel hete, sterke koffie erop. Kirstens recept (ernaast): een "iets" kleiner kopje met 2 klontjes suiker en een scheutje room.



Lars en Arend vermaakten zich kostelijk:



Stijn en Bette daarentegen:



Tja.
Al met al toch een zeer gezellig ochtendje!

Bette lijkt het beter te kunnen vinden met Bente (van Koert en Susan). Logisch als je vlak na elkaar geboren bent en je heet ook nog bijna hetzelfde!

Gemeen

Eén van Arends treinwagonnetjes bleef met het magneetje aan het metalen plaatje onderaan de luxaflex hangen. Mama vond het wel grappig en hing de rest er ook aan. Maar Arend vond het niet zo grappig:



*Wees maar blij dat er geen geluid bij deze blog zit!*

Ik heb ze er gauw weer afgehaald...

Gezellig

Bette wordt toch al weer zo'n grote meid!
Hier als probeersel in onze reservekinderstoel.



En dat ging zo goed dat we haar direkt ook maar aan tafel hebben gezet bij het eten!
Uiteraard mag ze nog geen boerenkool, maar een plastic Nijntje is ook lekker. Als aanvulling op de vetplantfliepjes zeg maar.



Proosten met een lekkere roomwitte rakker:

Logeerpartijtje

Over stronteigenwijs gesproken...
Stijn, de jongste zoon van Kirsten en Franke en het broertje van Lars, wilde niet meer drinken. Gevolg: een vochttekort dat in het ziekenhuis moest worden aangevuld. (Het gaat al weer stukken beter met hem, hoor!) Het goede nieuws voor Arend en Lars: een gezellig logeerpartijtje bij De Spiekers!

Hieronder de mannen aan het ontbijt:



Arend blijkt ineens zonder melkdouches te veroorzaken prima uit een bekertje te kunnen drinken.

En complimenten voor Lars! Christiaan ging hem naar bed brengen en de volgende conversatie vond plaats:

Lars: Lars moet bij papa en mama slapen!
Christiaan: Lars gaat eerst slapen, en dan komen papa en mama. Zullen we dat afspreken?
Lars: Ja! *gaat liggen, doet zijn ogen dicht en slaapt tot 8.30 de volgende ochtend*

(terwijl onze kinderen ons vanaf 3.45 uur bezig hebben gehouden die nacht! zucht...)

Tja...

Nanne zei het nog zo... DON'T TRY THIS AT HOME!!

Volgens de Urban Legend kun je een peertje wel in je mond krijgen, maar er niet meer uit. Een student die dit niet geloofde moest door middel van een kaakdislocatie van het peertje afgeholpen worden. Drie kwartier later meldde zich op de eerste hulp de taxichauffeur, die de student weer niet geloofde... sommige versies van het verhaal voegen daarbij nog een politie-agent die het verhaal van de taxichauffeur weer niet wilde geloven.

En ook Christiaan wilde het niet geloven.



Nou hadden we niet eens een peertje in huis dus moest er een lamp gedemonteerd worden om het experiment doorgang te doen vinden. Je moet wat moeite doen als je stronteigenwijs bent... Na wat gepruts zei Christiaan gelukkig: laat ik dit toch maar niet doen.

Onze theorie is dat je met hap-bewegingen een groot rond iets wel naar binnen kunt krijgen want zo werkt je kaak, maar niet naar buiten. Die bewegingen kan een kaak niet maken. Je tanden werken bovendien als een soort weerhaakjes.

Anyway, DON'T TRY THIS AT HOME!!

Hoogzand: no-go area

Samen met opa en oma Spijker gingen we vanmiddag naar de kinderboerderij!
Geweldig natuurlijk, hoewel Arend veel meer aandacht had voor het duwen van Bettes kinderwagen dan voor wat voor beest dan ook. Zo'n indrukwekkend gebeuren ben je natuurlijk na een half uurtje wel weer moe van, dus gingen we weer naar huis.

Wat bleek? Auto vergeten op slot te doen.
En zie hier het GAT waar onze autoradio heeft gezeten!!



Hoe iemand het in zijn hoofd haalt een strafbaar feit te plegen om een rotradio als die van ons te bemachtigen is mij een raadsel. Sterker nog, ik zou het niet eens willen riskeren m'n vinger zeer te doen bij het eruit peuteren. Zo'n ramp is het dus niet maar het typeert onze woonplaats... ongelofelijk!

Betrapt!

Ik hoor boven een hele hoop geklets en gegiechel...
Dus ik ren de trap op om mijn echtgenoot met het fototoestel op heterdaad te betrappen met een andere vrouw in ons bed!



Ook nog eens een erg mooie jonge meid, haha...

Nieuwe schoenen

Chris en ik zeiden tegen elkaar: moet Arend niet eens nieuwe schoenen hebben? Deze zijn toch wel weer een paar maanden oud. Maar hij loopt er nog prima op. Nou, Antje zou dan wel een keer met hem naar de schoenenwinkel in Hoogezand dan konden ze zijn voeten eens opmeten om te zien of die schoen nog past.

Winkelmeneer: valt hij, wil hij z'n schoenen nog aan? Loopt hij goed?
Antje: hij rent, hij komt altijd zelf met z'n schoenen aanzetten en hij valt nooit.
Winkelmeneer: dan zijn die schoenen niet te klein hoor!
Antje: nee dat dachten wij ook, maar ik dacht, voor de zekerheid... ze zijn van augustus, die schoenen.
Winkelmeneer: hm, dat is wel lang. Ik meet zijn voeten even.

*meet*

Winkelmeneer: hij heeft geen millimeter meer over in die schoen. Zijn voeten zijn exact even groot als de binnenruimte van de schoen en er moet eigenlijk een halve centimeter ruimte over zijn!
Antje: oops, *schaam*

Meteen maar nieuwe gekocht, in de juiste maat en een béétje op de groei.
Hieronder een oude en een nieuwe schoen naast elkaar ter vergelijk:
(denk erom, de nieuwe zijn nu dus iets te groot... anders is het wel heel erg)






Antje: mag hij ze aanouden, of is dat lastig voor u met betalen?
Winkelmeneer: hij MOET ze aanhouden, mevrouw! Die oude kunnen echt niet meer!

Ilse jarig

Ilse was vorige week maandag jarig, en dat vierde ze afgelopen zaterdag. Ilses zus was er ook. Met haar dochter Lotta, die twee weken ouder is dan Bette.



De dames kregen tegelijk honger, en de bioscoopstoelen van Nanne en Ilse bleken uitstekend geschikt om in te voeden! Ziet dit er niet schattig uit?

En ja, deze foto is al eerder on the net gepubliceerd... so what ik wil 'm gewoon ook op mijn blog! :-)

Aapje in kooitje

Daar beneden ligt mijn bal. Een blauw-roze gestreepte bal met een belletje erin. Die vind ik heel erg leuk maar ik kan er niet bij. Hoe moet dat nou?



Weet jij iets mama?



Tijdelijk even op de grond spelen! Dat is gezellig en heb je ook eens de ruimte om een beetje rond te rollen.



Want als die druktemaker van een broer van je hier rondbanjert moet je voor je eigen veiligheid toch weer op de tribune plaatsnemen...


Opa en oma Spijker, herkennen jullie wel de Oosterbeppe bijtring c.q. rammelaar?

Treintje

Zoooo, tjoeketjoeketjoeke...



Over de heuvel... tjoetjoetjoe, ah aaaaah!!! (doet Arend dan)



Nou langs deze kant over de heuvel... wacht eens, dat gaat mis.



*Interruptie*
"Mama! Uit! Uit! Bah! Die! Die! tjoetjoeoeoe!"

Vertaling: Mama, mijn treintje is uit elkaar gevallen, en ik probeer iedere keer de magneetjes op de wagonnetjes met de gelijke polen tegen elkaar te doen. Wil je mij even helpen?

Zo, treintje gerepareerd, het spoorwegongeval heeft geen slachtoffers opgeleverd.
Nu dan maar onder de spoorbrug door:



Bizar eigenlijk dat speelgoedtreintjes nog steeds een stoomlocomotief hebben, en dat kinderen tóch een moderne trein als trein herkennen. Oftewel, er rijdt een NS "koploper" langs en Arend zegt "tjoetjoetjoe, ah aaah!"

Sneeuw!

Om optimaal gebruik te maken van de halve millimeter sneeuw die er toch nog gevallen is deze "winter" (niet dat ik klaag hoor, ik ben koudbloedig dus bij grote kou en grote hitte functioneer ik niet... geef mij maar een gematigd klimaat) gingen wij 's nachts een eindje wandelen!

Er stond ergens in de buurt een grote opblaassneeuwpop die we op de foto wilden zetten. Op de eerste poging zie je helaas vooral de reflectorstrips op mijn zeiljas:



En de tweede (of de derde, vierde, vijfde of negentiende, we hebben een hele serie) was onscherp. Zonder flits is het toch moeilijker. Met lange sluitertijd. Of groot diafragma. Of zoiets.



Maar combineer de twee en je krijgt een idee van de gezellige sneeuwpop in onze ondergesneeuwde winterse straat...!