Rabarber

Inderdaad, de rabarberstruiken zijn compleet ontploft door een paar dagen lekker warm weer met wat regen. En door de kruiwagens vol koeienmest die mama erop heeft gegooid, natuurlijk. Van opa geleerd: zodra er iets te zien is van de rabarberplant een heeeeele berg stront erop. De rabarber komt er vanzelf doorheen groeien. Niet vergeten de stengels goed te wassen...!



Met vereende krachten sjouwen we de eerste oogst naar binnen.



Arend en Bette mogen de bladeren van de stengels afsnijden. Nee Jan, jij NIET.



En daarna wat appelsap en bruine suiker erin, om dan tot een lekkere compote te koken.



Jammer genoeg geen plaatje van het verrukkelijke resultaat want de rabarbercompote was allergruwelijkst mislukt... boehoehoe! Drie kilo rabarber naar de maan!

Mama had (zoals gewoonlijk) het eerste het beste recept voor rabarbercompote van internet geplukt en gebruikt. Gaat meestal best goed. Helaas was dat deze keer kennelijk afkomstig van een sadistische, rabarberhatende malloot die het nodig vindt om meer dan een halve kilo bruine suiker te gebruiken bij drie kilo rabarber. (Er zat trouwens 'maar' een halve kilo in want meer had ik niet en het leek me ook wel genoeg). Na de voorgeschreven periode pruttelen zat er onderin mijn pan één grote gecarameliseerde rabarberkletskop met nog wat sap er bovenop. Doodzonde!

Hier de hardnekkige resten in de pan, ná een nacht weken met kokend water en twee vaatwastabletten:



Inmiddels is de pan aardig schoon. Voor de volgende rabarberoogst ga ik me wat beter verdiepen in de recepten voor ik zomaar iets doe. Iemand suggesties?