Eerste Schooldag

Ja, en iedereen weet wat de volgende mijlpaal is na je vierde verjaardag en na de Allerlaatste Crèchedag. Dat is de Allereerste Schooldag! Nou is Arend natuurlijk al een paar keer vantevoren wezen wennen op de school, maar toch. Vandaag is het Echt.

Mama vond het ook spannend. De avond vantevoren alles al klaargemaakt natuurlijk. Voorbereiding is het halve werk. En u moet niet onderschatten wat er allemaal moet gebeuren: een tasje met splinternieuwe gymschoenen, een reservebroek, onderbroek en sokken (Arend durft nog steeds niet altijd op tijd tegen vreemden te zeggen dat hij moet plassen), een beker ranja en een banaan. In een 'trommelbakje' want dat hoort zo.



Arend zet zijn eerste stapjes op het schoolplein!
En Bette vliegt haar eerste kilometers over het schoolplein, die peuter daar in de verte.



Tijdens de wenperiode was het ook al elke keer een gevecht om haar weer mee terug te krijgen. Zodra we de drempel van de school over waren deed Bette zo snel mogelijk haar jas, sjaal en handschoenen uit, en als ze de kans kreeg ook haar schoenen, en rende naar de links-achter-hoek van het klaslokaal waar je via een trappetje naar boven, naar de Huishoek kan (een soort zoldertje). Zo, ik ben binnen!

Dus, terwijl mama nog even bij Arend blijft omdat het zo spannend is voor zo'n klein jongetje staat het kleine zusje van het kleine jongetje de baas te spelen over een stel kerels die twee keer zo oud zijn als zij. Maar, gezegd moet worden, Bette geniet er ook wel ERG van om gezellig alleen met mama thuis te zijn, zo'n ochtend. Helpen het bed afhalen enzo.

Gelukkig is Arend erg snel gewend, want hier is óók een juf Ria!



Tja. Nou hadden we natuurlijk het liefst een foto geplaatst met een strálende Arend die hand in hand met Lars of Mees of Sterre of Nina weer naar buiten komt rennen na schooltijd, zoals dat bij de vier wen-ochtenden steeds gebeurde. Maar op de Eerste Echte Schooldag: dikke tranen!



Wat was er gebeurd? Toen juf Ria bij alle kinderen de jassen en tassen en schoenen aan het aanklussen was, ging Arend er vandoor, naar de WC, zonder het te zeggen. Dus toen juf Ria naar buiten liep met de kinderen was er ineens ééntje verdwenen! Natuurlijk ging ze meteen weer naar binnen om Arend te zoeken maar hij was plotseling alle kinderen en de juf kwijt, en was helemaal alleen in de school...

Arme Arend, maar vooral arme mama - Arend maakte zich er vijf minuten na het gebeuren to-taal niet druk meer om en schopte 's middags zelfs een kleine scène omdat hij niet nog een keer naar school ging maar naar bed (hij kon niet meer op zijn benen staan). Mama vond het maar een dramatisch incident. Ach, de Grote Boze Wereld toch. De rest van de week is gelukkig zonder een valse noot verlopen!