Bette is NIET moe

Op dinsdag en woensdag ga je naar de creche, waar je maar een uurtje per dag wilt slapen. Woensdagavond ga je vervolgens als je om 19.00 in bed ligt eerst eens een poosje tegen je lamp liggen aankletsen, dan doe je je slaapzak en je romper uit, je gooit je knuffels en je kussensloop uit bed, poept nog eens een keer een luier vol en na ruim anderhalf uur en een flink aantal tochten van papa en mama richting jouw slaapkamer (op zolder) ga je ein-de-lijk slapen.

De volgende ochtend ben je natuurlijk om 5.30 uur wakker (en de rest van het huis ook) zodat je tussen de middag na je boterham met "patta!" (hazelnootpasta) zo ongeveer niet meer op je stoel kunt blijven zitten. Je gaat dus direkt na het eten naar bed.

Dan ben je na drie kwartier al weer wakker en uiteraard pieker je er niet over om te proberen nog even weer te gaan slapen!

Dan maar uit bed... het resultaat:



Ik ben NIET moe! Ik doe alleen mijn ogen half dicht omdat ik dan mijn tuitbeker beter kan zien.



"Ga niette bed! Ga niette bed!"



Het is ook altijd hetzelfde: je bent helemaal, totaal, absoluut NIET moe (hoe kómen ze erbij, dat weet je toch zeker zelf het beste?) en als je dan volledig gerechtvaardigd in tranen uitbarst omdat ze je tóch in bed willen stoppen zien ze dat alleen maar als extra aanwijzing voor je slaapgebrek. Ouders!