Nadat Arend keurig geslaagd was voor de ogentest en braaf een vrachtauto van blokjes nabouwde, kregen wijkzuster Dieke en ik het over Arends eten.
Arend wil namelijk niet warm eten. Brood en fruit gaan er prima in maar slechts een paar warme maaltijden kunnen op Arends enthousiasme rekenen: patat, pizza, pannenkoeken (uiteraard), snert, boerenkool (soms) en goulashsoep (soms). Nu zijn er een aantal algemene tips van de experts die Dieke nog eens benadrukte:
- Dwang werkt averechts, als hij niet wil eten, dan eet hij maar niet. Daar waren we al achter, sinds we er geen toestand meer van maken eet Arend nog steeds maar één hapje per avond, maar is het tenminste gezellig aan tafel en zijn we niet alleen maar de hele avond met hem bezig.
- Het toetje is een nieuwe ronde, nieuwe kans: als Arend niet wilde eten tijdens de gewone maaltijd mag hij nog steeds wél meedoen met het toetje. Toetjes mogen niet als straf of beloning worden ingezet.
- Twintig minuten aan tafel is al heel lang voor een kind van drie, na twintig minuten is het eten voor hem afgelopen. Bord weghalen, toetendoeken en dan is hij vrij om van tafel te gaan (of te blijven zitten natuurlijk).
Buiten al deze algemene adviezen zei Dieke nog: Arend is inmiddels drie, het wil ook wel eens helpen om hem mee te nemen boodschappen doen en dan samen te koken. Als hij zelf heeft meegeholpen het eten klaar te maken eet hij het vast wel op.
De boodschappen had ik al gedaan maar het koken nog niet dus hier volgt een cursusje:
Stamppot zuurkool maken voor peuters!
Stap één: mama (vul naar behoefte papa in) schilt en kookt aardappelen en zuurkool. Deze moeten vervolgens met een scheutje melk door elkaar worden gestampt. Dit is zwaar werk!
Daarna neem je de helft van een duopakje biologische scharrelspekjes en die bak je uit. Pas op hoor, de pan is heet!
En die rondkronkelende spekjes zien er heel vies uit, bleh!
Als de spekjes zijn uitgebakken, kunnen ze door de stamppot worden gestampt. Tijd voor je zusje om ook de handen uit de mouwen te steken!
Ondertussen rult mama 250 gram gehakt want die pan was toch wel een "beetje eng, mama!". Onderin een ovenschaal gaat dan de helft van de stamppot-met-spekjes en daaroverheen het gerulde gehakt. Daarna komen ananasjes en rozijntjes:
en daar overheen weer een laag stamppot.
(Arend wilde niet met een grotere lepel scheppen. "Nee mama, die veels te groot!")
De bovenste laag stamppot bedekken we vervolgens met een in plakjes gesneden runderrookworst:
Om de beurt een plakje:
En dan over de rookworst heen nog een laagje geraspte kaas.
En dan:
Klaar!
Jammer genoeg is de foto een beetje scheef genomen en krijgt Bette, die dapper heeft meegeholpen, niet helemaal de eer die ze verdient. Er staat alleen een juichend armpje op! Neem maar aan van ons dat ze zich kostelijk heeft vermaakt.
Hoewel deze actie niet heeft geresulteerd in een etende Arend was het toch een heel erg goede tip van Dieke want het "stress-uurtje" tussen 17.00 en 18.00 met huilende, vermoeide kinderen en dan tussendoor het eten zien te koken en het huis een beetje op te ruimen is in tijden niet zo gezellig verlopen!! Zeker voor herhaling vatbaar!
6 opmerkingen:
En de lezer heeft er een supermannelijk recept bij geleerd, met flink veel vlees! :-)
Leuk verslag!
dat klinkt inderdaad nog eetbaar ook nog :)
leuk verslag en lijkt een erg lekkere pot, alleen de rozijntjes zijn niet zo mijn ding :-))
Ja, het echt een heerlijke schotel!
Nog twee dingetjes vergeten: de schotel moet natuurlijk nog even in de oven om het laagje kaas te smelten en een korstje te krijgen, en het copyright van dit recept gaat naar de moeder van Franke.
Prachtige fotoreportage!
Jullie kennen de klassieke variant van laagje gehakt, laagje puree, laagje zuurkool en laagje banaan (alle lagen 2x), panermeel, boter en in de oven, toch ook? Zo eet zelfs Geert zuurkool..
Een kind kan de was doen! Heel mooi beeldverhaal zo!
Een reactie posten